De hoer van Babylon

[Jerommel]

?

[Gaitema]

?

Ging niet helemaal goed. Het klopt nu weer

[Jerommel]

Ah okee.
ik dacht: "Die zet er een punt achter.."

Als je de gelovige klokkenluiders mag geloven, dan is dat nu ook heel erg aan de hand..
In feite gewoon botte infiltratie.
Geeft te denken welke motieven daar achter zitten...
"Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer verdragen, maar, omdat hun gehoor verwend is, zich tal van leraars bijeenhalen en zich tot de verdichtselen keren."
Dus "de oorverwenner" is weer succesvol bezig..

De uitdaging is om het onder ogen te zien dat dit ons allen verwent.

Ik denk dat het daarom ook langer duurde dan verwacht, om me te kunnen vinden in Gods Woord.
Het is me nogal een culture shock geweest, en soms nog..

We leven immers allemaal in een materialistische wereld, waarin we op onze dode gemak op het geld onze zinnen hadden gezet, wat nu echter schaarser aan het worden is. Vaak hebben we veel tijd en aandacht voor ons leuke leventje, maar valt het ons zwaar om iets voor de kerk, goede doelen of verenigingsleven te doen. Ik ben er bijvoorbeeld wel actief in, maar regelmatig moet ik me er wel echt toe zetten en gaat het niet van harte allemaal. Het is allemaal zo'n rompslomp en er zijn maar weinig vrijwilligers overal te vinden. Met heel weinig mensen moet je de dingen op pakken. Waar je ook kijkt, er heerst gebrek. In het vluchtelingenwerk, clubwerk, jeugddienstenorganisaties, evangelisatiewerk, pastoraal werk, diaconaal werk, ouderlingen, voorgangers, mensenrechten organisaties, vrijwilligerswerk in verenigingen en andere goede doelen.

Tja, en door dergelijke opsommingen van waar het schort, zie ik er ook geen gat meer in, en lijkt het al futiel voordat je maar overweegt iets te doen...
Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Breed gedragen zijn we consumenten geworden en verwachten alles van de voorgangers en de kerk. Te weinig met het besef zelf deel van de kerk te zijn. Ondertussen leiden dominee's aan een burn-out.

Dat kan ik me voorstellen..
Maar we leven m.i. in een tijd waarin een ieder met goede bedoelingen en een drive om er iets mee te doen, zal uitbranden (burn out).

Nou, dat is wel aanvechtbaar, denk ik.
Ik doel dan op dingen als "het over de wereld verspreide Israël her- / verenigen".
Blijkbaar is het een gevalletje gelovigen verspreid over de wereld, dat nu opgroeit tussen de doornen en distelen, om tezamen geoogst te worden.

Alles lijkt me aanvechtbaar, maar ze schrijft het wel juist. God brengt altijd een volk bij elkaar onder Jezus' hoede.

Ja, in die zin uiteindelijk wel.
Was beetje semantisch onduidelijk.

[Gaitema]

We leven immers allemaal in een materialistische wereld, waarin we op onze dode gemak op het geld onze zinnen hadden gezet, wat nu echter schaarser aan het worden is. Vaak hebben we veel tijd en aandacht voor ons leuke leventje, maar valt het ons zwaar om iets voor de kerk, goede doelen of verenigingsleven te doen. Ik ben er bijvoorbeeld wel actief in, maar regelmatig moet ik me er wel echt toe zetten en gaat het niet van harte allemaal. Het is allemaal zo'n rompslomp en er zijn maar weinig vrijwilligers overal te vinden. Met heel weinig mensen moet je de dingen op pakken. Waar je ook kijkt, er heerst gebrek. In het vluchtelingenwerk, clubwerk, jeugddienstenorganisaties, evangelisatiewerk, pastoraal werk, diaconaal werk, ouderlingen, voorgangers, mensenrechten organisaties, vrijwilligerswerk in verenigingen en andere goede doelen.

Tja, en door dergelijke opsommingen van waar het schort, zie ik er ook geen gat meer in, en lijkt het al futiel voordat je maar overweegt iets te doen...
Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Dit met elkaar lijkt me een hele natuurlijke reactie en dat heb ik zelf ook. Met opzet ga ik niet bewust het werk opzoeken en neem ik een passieve houding aan als het gaat om het doen van vrijwilligerswerk, tenzij ik me ergens echt toe gedreven voelde. Dat ligt in mijn geval bij het jeugdwerk in de kerk, maar dat heeft me ook opgezocht (mensen vroegen mij om te helpen). Daar raak ik mee verbonden en zo komen daar mijn drijfveren te liggen. Verder komen er zo meer van die dingen op mijn pad, waar ik vanuit mijn geweten wel "ja" op moest zeggen

Het evangelie daagt ons echter uit. Toen een joodse geestelijke aan Jezus vroeg wie zijn naaste is, draaide Jezus eigenlijk de benadering om. De benadering was namelijk heel menselijk een waslijst van alles wat er gedaan moet worden voor de naaste, zoals ik al opsomde. Allemaal openstaande vacatures en dan de vraag: hoeveel moeten wij doen om God tevreden te stellen, eigenlijk.
Je loopt snel tegen je eigen tekortkomingen aan en dat van de wereld om je heen.
Maar wat deed Jezus? Hij vertelde het verhaal van de Samaritaanse man die het slachtoffer van een roofoverval hielp en gaf de vraag terug aan de geestelijke: "wie is nu de naaste van het slachtoffer?" Daarin draaide hij het dus om. In plaats van dat we ons af vragen hoeveel leed en slachtoffers we uit de brand moeten helpen van God, krijgen we de vraag terug wie nu de naaste is van het slachtoffer.

Dat zal onze vraag moeten zijn. Voor wie kan ik de naaste zijn? En dieper, door Wie ben ik in staat om een naaste te zijn? Nog dieper: wie is mijn naaste als ik een slachtoffer ben?
De vroege kerkvaders kwamen er achter dat er een diepere laag verscholen zit in het verhaal. De samaritaanse man die hielp gaf immers twee munten aan de herbergier, wat staat voor de twee belangrijkste geboden: heb God lief boven alles en uw naaste lief als u zelf. Dat gaf Hij als beheer aan ons: zorg vanuit die liefde voor het slachtoffer. Daarna zei de samaritaanse man bij het verlaten van de herbergier: "ik kom terug!" Daarin wordt gedoeld op de wederkomst van Jezus. Hebben wij als Hij terug komt dan ook goed voor het slachtoffer gezorgd? Zijn wij klaar voor Zijn komst? Nu blijkt de barhartige Samaritaan Jezus zelf te symboliseren. En het slachtoffer, wie is dat? Aan wie stelde Jezus de vraag terug? Aan de geestelijke. De vraag: "wie is de naaste van het slachtoffer van de roofoverval?" Wie stelde ook weer de vraag "wie is mijn naaste?"? Dat werd door de geestelijke gesteld, dus Jezus geeft de geestelijke de voorstelling dat de geestelijke zelf het slachtoffer is van de roofoverval die door de Samaritaan (Jezus Christus zelf) geholpen moet worden en door de gemeente, vanuit de liefde voor God boven alles en de liefde voor de naaste, zodat hij opgeknapt is als Hij terug komt. Slachtoffer van wat? Van satan die als rover komt om te roven, te slachten en te verdelgen.
De priester en de Leviet die langs komen, staan symbool voor de wet en de profeten die het slachtoffer niet hebben kunnen verlossen. Daar staat ook de lege netten van de visvangst op het meer symbool voor. Het oude verbond bracht geen verlossing. De volle vangst is in het nieuwe verbond, door het leven dat Jezus geeft. Gods Geest dat zo uitgestort wordt op al het vlees.

Heel diep. Wij zijn zelf slachtoffers en Jezus de barmhartige Samaritaan die ons in onze gemeentes weer op kracht brengt, en als deel van die gemeenschap zorgen wij voor de andere slachtoffers tot aan de wederkomst van Jezus

Dat ontdekten de vroege kerkvaders al.

Breed gedragen zijn we consumenten geworden en verwachten alles van de voorgangers en de kerk. Te weinig met het besef zelf deel van de kerk te zijn. Ondertussen leiden dominee's aan een burn-out.

Dat kan ik me voorstellen..
Maar we leven m.i. in een tijd waarin een ieder met goede bedoelingen en een drive om er iets mee te doen, zal uitbranden (burn out).

Jongelingen raken uitgeput, maar anderen zullen hernieuwde kracht vinden en opstijgen als arenden op de kracht van Gods liefde.
In de tijd dat Paulus met een vriend Europa in trok was er veel werk te verzetten, maar God bracht veel te weeg door deze twee mannen.
Te beginnen met één Mens. Jezus Christus in vooral de periode van 30 tot en met 33 jaar. Toen met een clubje van slechts 12 mannen en via hen kwam een hele beweging op gang.

Ja, in die zin uiteindelijk wel.
Was beetje semantisch onduidelijk.

Okido

[Gaitema]

Ah okee.
ik dacht: "Die zet er een punt achter.."

Als je de gelovige klokkenluiders mag geloven, dan is dat nu ook heel erg aan de hand..
In feite gewoon botte infiltratie.
Geeft te denken welke motieven daar achter zitten...
"Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet meer verdragen, maar, omdat hun gehoor verwend is, zich tal van leraars bijeenhalen en zich tot de verdichtselen keren."
Dus "de oorverwenner" is weer succesvol bezig..

De uitdaging is om het onder ogen te zien dat dit ons allen verwent.

Ik denk dat het daarom ook langer duurde dan verwacht, om me te kunnen vinden in Gods Woord.
Het is me nogal een culture shock geweest, en soms nog..

Ik kan het me indenken. Je bent met een ander cultuur groot gebracht?

Wat die punt betreft: ik heb een beetje moeite met het quoten hier en daardoor zit ik wel eens te prutsen

[Jerommel]

We leven immers allemaal in een materialistische wereld, waarin we op onze dode gemak op het geld onze zinnen hadden gezet, wat nu echter schaarser aan het worden is. Vaak hebben we veel tijd en aandacht voor ons leuke leventje, maar valt het ons zwaar om iets voor de kerk, goede doelen of verenigingsleven te doen. Ik ben er bijvoorbeeld wel actief in, maar regelmatig moet ik me er wel echt toe zetten en gaat het niet van harte allemaal. Het is allemaal zo'n rompslomp en er zijn maar weinig vrijwilligers overal te vinden. Met heel weinig mensen moet je de dingen op pakken. Waar je ook kijkt, er heerst gebrek. In het vluchtelingenwerk, clubwerk, jeugddienstenorganisaties, evangelisatiewerk, pastoraal werk, diaconaal werk, ouderlingen, voorgangers, mensenrechten organisaties, vrijwilligerswerk in verenigingen en andere goede doelen.

Tja, en door dergelijke opsommingen van waar het schort, zie ik er ook geen gat meer in, en lijkt het al futiel voordat je maar overweegt iets te doen...
Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Dit met elkaar lijkt me een hele natuurlijke reactie en dat heb ik zelf ook. Met opzet ga ik niet bewust het werk opzoeken en neem ik een passieve houding aan als het gaat om het doen van vrijwilligerswerk, tenzij ik me ergens echt toe gedreven voelde. Dat ligt in mijn geval bij het jeugdwerk in de kerk, maar dat heeft me ook opgezocht (mensen vroegen mij om te helpen). Daar raak ik mee verbonden en zo komen daar mijn drijfveren te liggen. Verder komen er zo meer van die dingen op mijn pad, waar ik vanuit mijn geweten wel "ja" op moest zeggen

Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen..
Nee, er komt maar weinig op mijn pad. Maar misschien ligt dat aan mijn pad (?)
Wel praat ik er veel over met wie het maar uit komt.
Dan heb ik ook wel het gevoel dat ik iets 'doe' met mij geloof.
Misschien is dat dan wat er op mijn pad komt, zo nu en dan, dat ik dan 'werk' voor God, of God die dan werkt door mij.
Verder ben ik nogal onder de indruk van de 2 Grote gelijke Geboden van Liefde.
Dat probeer ik sowieso na te streven.
Maar dat confronteert me dikwijls nogal met de 'vlezen nukken' van Jerommel...
Dat ontmoedigt soms nogal..
Ik ontleen dan ook enorme steun aan een tekst als "Ik ellendig mens. Wie zal mij verlossen van dit lichaam dezes doods?"
Maargoed, ik lijd aan depressiviteit. Dysthymie.
Dat maakt het plaatje altijd wat donkerder dan gemiddeld.
Sommigen beweren, zei een psycholoog, dat het vaak juist een realistischer plaatje is dan gemiddeld.
Een schrale troost.
Ik verheug me dan ook op Gods Belofte, maar zie dat niet in dit lichaam gebeuren.
En zo'n houding vind ik maar nauwelijks terug in het christendom.
Die berustende, maar misschien wat hopeloos over komende wetenschap dat, zo lang dit lichaam onze woning is, wij ver van de Heer wonen.
In een wereld waar de leugen regeert en onrecht hoogtij viert.

Het evangelie daagt ons echter uit. Toen een joodse geestelijke aan Jezus vroeg wie zijn naaste is, draaide Jezus eigenlijk de benadering om. De benadering was namelijk heel menselijk een waslijst van alles wat er gedaan moet worden voor de naaste, zoals ik al opsomde. Allemaal openstaande vacatures en dan de vraag: hoeveel moeten wij doen om God tevreden te stellen, eigenlijk.
Je loopt snel tegen je eigen tekortkomingen aan en dat van de wereld om je heen.
Maar wat deed Jezus? Hij vertelde het verhaal van de Samaritaanse man die het slachtoffer van een roofoverval hielp en gaf de vraag terug aan de geestelijke: "wie is nu de naaste van het slachtoffer?" Daarin draaide hij het dus om. In plaats van dat we ons af vragen hoeveel leed en slachtoffers we uit de brand moeten helpen van God, krijgen we de vraag terug wie nu de naaste is van het slachtoffer.

Het is "Maak iemand je naaste" in feite.
Dat is ontferming uit naatsenliefde. (dus niet om een wit voetje te halen)

Dat zal onze vraag moeten zijn. Voor wie kan ik de naaste zijn? En dieper, door Wie ben ik in staat om een naaste te zijn? Nog dieper: wie is mijn naaste als ik een slachtoffer ben?
De vroege kerkvaders kwamen er achter dat er een diepere laag verscholen zit in het verhaal. De samaritaanse man die hielp gaf immers twee munten aan de herbergier, wat staat voor de twee belangrijkste geboden: heb God lief boven alles en uw naaste lief als u zelf. Dat gaf Hij als beheer aan ons: zorg vanuit die liefde voor het slachtoffer. Daarna zei de samaritaanse man bij het verlaten van de herbergier: "ik kom terug!" Daarin wordt gedoeld op de wederkomst van Jezus. Hebben wij als Hij terug komt dan ook goed voor het slachtoffer gezorgd? Zijn wij klaar voor Zijn komst? Nu blijkt de barhartige Samaritaan Jezus zelf te symboliseren. En het slachtoffer, wie is dat? Aan wie stelde Jezus de vraag terug? Aan de geestelijke. De vraag: "wie is de naaste van het slachtoffer van de roofoverval?" Wie stelde ook weer de vraag "wie is mijn naaste?"? Dat werd door de geestelijke gesteld, dus Jezus geeft de geestelijke de voorstelling dat de geestelijke zelf het slachtoffer is van de roofoverval die door de Samaritaan (Jezus Christus zelf)

Grappig. Want de Joden,heb ik begrepen, hadden het niet zo op de Samaritanen.
Werden i.i.g. niet als naasten beschouwd. Maar de schriftgeleerde die de vraag stelde zag Jezus ook niet als naaste.

geholpen moet worden en door de gemeente, vanuit de liefde voor God boven alles en de liefde voor de naaste, zodat hij opgeknapt is als Hij terug komt. Slachtoffer van wat? Van satan die als rover komt om te roven, te slachten en te verdelgen.
De priester en de Leviet die langs komen, staan symbool voor de wet en de profeten die het slachtoffer niet hebben kunnen verlossen. Daar staat ook de lege netten van de visvangst op het meer symbool voor. Het oude verbond bracht geen verlossing. De volle vangst is in het nieuwe verbond, door het leven dat Jezus geeft.

Bedankt voor deze voor mij nieuwe kijk.
Maar je was nog niet klaar:

Gods Geest dat zo uitgestort wordt op al het vlees.

Hmm.. nou, ik betwijfel het...
Het vlees moet immers sterven voordat de Belofte kan worden voltrokken.
Het vergankelijke kan het eeuwige niet beërven.
Ik geloof niet in een hemels leven op aarde, in deze wereld.
Je zou sowieso geen nieuws meer kunnen kijken, wil je dat idee vol houden..
Op straat is het ook niet altijd veel beter, dus binnen blijven dan maar...
Misschien als je genoeg poen hebt, kan je een eiland kopen ofzo.

Heel diep. Wij zijn zelf slachtoffers en Jezus de barmhartige Samaritaan die ons in onze gemeentes weer op kracht brengt, en als deel van die gemeenschap zorgen wij voor de andere slachtoffers tot aan de wederkomst van Jezus

Dat ontdekten de vroege kerkvaders al.

Ervaar jij dat ook zo?
Of zie je het (graag) zo, oftewel, is het iets dat je nastreeft?
Ik heb geen ervaring met gemeenschap in het geloof, structureel zegmaar.
Ik zie het meer als de Bijbel en haar exegese, als erfgoed voor wie nog horen zal.
Het gaat toch a priori om het geloven.
Dan moet het wel verstaan worden, en door de vooraannames heen kunnen prikken.

[Gaitema]

Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Zou Paulus arrogant zijn? Hij was nederig en tevens zich van geen kwaad bewust.
Wel wat zijn verleden betreft en voelde zich erdoor de minste.
Maar van het heden geloofde en getuigde hij, dat hij met Christus was opgestaan uit de dood en in Zijn Licht wandelde.

Nee, er komt maar weinig op mijn pad. Maar misschien ligt dat aan mijn pad (?)
Wel praat ik er veel over met wie het maar uit komt.
Dan heb ik ook wel het gevoel dat ik iets 'doe' met mij geloof.
Misschien is dat dan wat er op mijn pad komt, zo nu en dan, dat ik dan 'werk' voor God, of God die dan werkt door mij.
Verder ben ik nogal onder de indruk van de 2 Grote gelijke Geboden van Liefde.
Dat probeer ik sowieso na te streven.
Maar dat confronteert me dikwijls nogal met de 'vlezen nukken' van Jerommel...
Dat ontmoedigt soms nogal..
Ik ontleen dan ook enorme steun aan een tekst als "Ik ellendig mens. Wie zal mij verlossen van dit lichaam dezes doods?"
Maargoed, ik lijd aan depressiviteit. Dysthymie.
Dat maakt het plaatje altijd wat donkerder dan gemiddeld.
Sommigen beweren, zei een psycholoog, dat het vaak juist een realistischer plaatje is dan gemiddeld.
Een schrale troost.
Ik verheug me dan ook op Gods Belofte, maar zie dat niet in dit lichaam gebeuren.
En zo'n houding vind ik maar nauwelijks terug in het christendom.
Die berustende, maar misschien wat hopeloos over komende wetenschap dat, zo lang dit lichaam onze woning is, wij ver van de Heer wonen.
In een wereld waar de leugen regeert en onrecht hoogtij viert.

Wat heb je dan nog aan Pinksteren? Jezus zou ons toch de Heilige Geest sturen om ons te onderwijzen in alles van God?
Als dat niet met liefde zou gaan, dat was het toch waardeloos als een rinkelende symbaal en een schelle gong. Al sprak je de taal van de engelen en had je het geloof dat bergen kon verzetten, had je de liefde niet, je zou niets zijn. Zo spreken de Bijbelse woorden over de liefde als bittere noodzaak.

Het evangelie daagt ons echter uit. Toen een joodse geestelijke aan Jezus vroeg wie zijn naaste is, draaide Jezus eigenlijk de benadering om. De benadering was namelijk heel menselijk een waslijst van alles wat er gedaan moet worden voor de naaste, zoals ik al opsomde. Allemaal openstaande vacatures en dan de vraag: hoeveel moeten wij doen om God tevreden te stellen, eigenlijk.
Je loopt snel tegen je eigen tekortkomingen aan en dat van de wereld om je heen.
Maar wat deed Jezus? Hij vertelde het verhaal van de Samaritaanse man die het slachtoffer van een roofoverval hielp en gaf de vraag terug aan de geestelijke: "wie is nu de naaste van het slachtoffer?" Daarin draaide hij het dus om. In plaats van dat we ons af vragen hoeveel leed en slachtoffers we uit de brand moeten helpen van God, krijgen we de vraag terug wie nu de naaste is van het slachtoffer.

Het is "Maak iemand je naaste" in feite.
Dat is ontferming uit naatsenliefde. (dus niet om een wit voetje te halen)

Ja

Bedankt voor deze voor mij nieuwe kijk.

Graag gedaan

Maar je was nog niet klaar:

Gods Geest dat zo uitgestort wordt op al het vlees.

Hmm.. nou, ik betwijfel het...
Het vlees moet immers sterven voordat de Belofte kan worden voltrokken.
Het vergankelijke kan het eeuwige niet beërven.
Ik geloof niet in een hemels leven op aarde, in deze wereld.
Je zou sowieso geen nieuws meer kunnen kijken, wil je dat idee vol houden..
Op straat is het ook niet altijd veel beter, dus binnen blijven dan maar...
Misschien als je genoeg poen hebt, kan je een eiland kopen ofzo.

Wat ik aangeef herleid ik van de volgende Bijbeltekst:
“Daarna zal het geschieden, dat Ik mijn Geest zal uitstorten op al wat leeft, en uw zonen en uw dochters zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen; uw jongelingen zullen gezichten zien. Ook op de dienstknechten en op de dienstmaagden zal Ik in die dagen mijn Geest uitstorten” (Joël 2:28, 29).

Zo gaf ik ook in het andere topic aan, dat wat Johannes zei niet zijn eigen woorden uit zijn eigen koker waren.

Gods koninkrijk zie ik uitgelegd in de eenvoudige woorden van Jezus: "Mijn koninkrijk is niet van hier."
Het is immers een geestelijke wereld. In het vlees zijn we nog in de wereld, maar in de geest niet.
Zou dat wel zo zijn, dan zou satan ons bezitten en wij bezetenen zijn.
Hoe zou Jezus ons dan van demonische machten kunnen verlossen?

Heel diep. Wij zijn zelf slachtoffers en Jezus de barmhartige Samaritaan die ons in onze gemeentes weer op kracht brengt, en als deel van die gemeenschap zorgen wij voor de andere slachtoffers tot aan de wederkomst van Jezus

Dat ontdekten de vroege kerkvaders al.

Ervaar jij dat ook zo?
Of zie je het (graag) zo, oftewel, is het iets dat je nastreeft?
Ik heb geen ervaring met gemeenschap in het geloof, structureel zegmaar.
Ik zie het meer als de Bijbel en haar exegese, als erfgoed voor wie nog horen zal.
Het gaat toch a priori om het geloven.
Dan moet het wel verstaan worden, en door de vooraannames heen kunnen prikken.

Dit is wat God in Jezus ons leert, dus zal God wel zo werken. Ik kan ook wel zeggen dat ik het ervaren heb en geregeld het ervaar.
De gemeente waar Jezus ons in op kracht laat komen is echter niet gebonden aan één locatie. De gemeente wordt gevormd door de kinderen van God die in een beweging als Gods lichaam hier op aarde verblijft en door wie God heen mij ook veel schenkt om op kracht te komen.
Die ervaring heb ik inderdaad wel gehad. Bijvoorbeeld deze uitleg, die las ik in een boek. Echter ook vrienden, familie, sprekers en voorgangers waar ik veel aan heb gehad.

[Gaitema]

Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Zou Paulus arrogant zijn? Hij was nederig en tevens zich van geen kwaad bewust.
Wel wat zijn verleden betreft en voelde zich erdoor de minste.
Maar van het heden geloofde en getuigde hij, dat hij met Christus was opgestaan uit de dood en in Zijn Licht wandelde.

Nee, er komt maar weinig op mijn pad. Maar misschien ligt dat aan mijn pad (?)
Wel praat ik er veel over met wie het maar uit komt.
Dan heb ik ook wel het gevoel dat ik iets 'doe' met mij geloof.
Misschien is dat dan wat er op mijn pad komt, zo nu en dan, dat ik dan 'werk' voor God, of God die dan werkt door mij.
Verder ben ik nogal onder de indruk van de 2 Grote gelijke Geboden van Liefde.
Dat probeer ik sowieso na te streven.
Maar dat confronteert me dikwijls nogal met de 'vlezen nukken' van Jerommel...
Dat ontmoedigt soms nogal..
Ik ontleen dan ook enorme steun aan een tekst als "Ik ellendig mens. Wie zal mij verlossen van dit lichaam dezes doods?"
Maargoed, ik lijd aan depressiviteit. Dysthymie.
Dat maakt het plaatje altijd wat donkerder dan gemiddeld.
Sommigen beweren, zei een psycholoog, dat het vaak juist een realistischer plaatje is dan gemiddeld.
Een schrale troost.
Ik verheug me dan ook op Gods Belofte, maar zie dat niet in dit lichaam gebeuren.
En zo'n houding vind ik maar nauwelijks terug in het christendom.
Die berustende, maar misschien wat hopeloos over komende wetenschap dat, zo lang dit lichaam onze woning is, wij ver van de Heer wonen.
In een wereld waar de leugen regeert en onrecht hoogtij viert.

Wat heb je dan nog aan Pinksteren? Jezus zou ons toch de Heilige Geest sturen om ons te onderwijzen in alles van God?
Als dat niet met liefde zou gaan, dan was het toch waardeloos als een rinkelende symbaal en een schelle gong. Al sprak je de taal van de engelen en had je het geloof dat bergen kon verzetten, had je de liefde niet, je zou niets zijn. Zo spreken de Bijbelse woorden over de liefde als bittere noodzaak.

Het evangelie daagt ons echter uit. Toen een joodse geestelijke aan Jezus vroeg wie zijn naaste is, draaide Jezus eigenlijk de benadering om. De benadering was namelijk heel menselijk een waslijst van alles wat er gedaan moet worden voor de naaste, zoals ik al opsomde. Allemaal openstaande vacatures en dan de vraag: hoeveel moeten wij doen om God tevreden te stellen, eigenlijk.
Je loopt snel tegen je eigen tekortkomingen aan en dat van de wereld om je heen.
Maar wat deed Jezus? Hij vertelde het verhaal van de Samaritaanse man die het slachtoffer van een roofoverval hielp en gaf de vraag terug aan de geestelijke: "wie is nu de naaste van het slachtoffer?" Daarin draaide hij het dus om. In plaats van dat we ons af vragen hoeveel leed en slachtoffers we uit de brand moeten helpen van God, krijgen we de vraag terug wie nu de naaste is van het slachtoffer.

Het is "Maak iemand je naaste" in feite.
Dat is ontferming uit naatsenliefde. (dus niet om een wit voetje te halen)

Ja

Bedankt voor deze voor mij nieuwe kijk.

Graag gedaan

Maar je was nog niet klaar:

Gods Geest dat zo uitgestort wordt op al het vlees.

Hmm.. nou, ik betwijfel het...
Het vlees moet immers sterven voordat de Belofte kan worden voltrokken.
Het vergankelijke kan het eeuwige niet beërven.
Ik geloof niet in een hemels leven op aarde, in deze wereld.
Je zou sowieso geen nieuws meer kunnen kijken, wil je dat idee vol houden..
Op straat is het ook niet altijd veel beter, dus binnen blijven dan maar...
Misschien als je genoeg poen hebt, kan je een eiland kopen ofzo.

Wat ik aangeef herleid ik van de volgende Bijbeltekst:
“Daarna zal het geschieden, dat Ik mijn Geest zal uitstorten op al wat leeft, en uw zonen en uw dochters zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen; uw jongelingen zullen gezichten zien. Ook op de dienstknechten en op de dienstmaagden zal Ik in die dagen mijn Geest uitstorten” (Joël 2:28, 29).

Zo gaf ik ook in het andere topic aan, dat wat Johannes zei niet zijn eigen woorden uit zijn eigen koker waren.

Gods koninkrijk zie ik uitgelegd in de eenvoudige woorden van Jezus: "Mijn koninkrijk is niet van hier."
Het is immers een geestelijke wereld. In het vlees zijn we nog in de wereld, maar in de geest niet.
Zou dat wel zo zijn, dan zou satan ons bezitten en wij bezetenen zijn.
Hoe zou Jezus ons dan van demonische machten kunnen verlossen?

Heel diep. Wij zijn zelf slachtoffers en Jezus de barmhartige Samaritaan die ons in onze gemeentes weer op kracht brengt, en als deel van die gemeenschap zorgen wij voor de andere slachtoffers tot aan de wederkomst van Jezus

Dat ontdekten de vroege kerkvaders al.

Ervaar jij dat ook zo?
Of zie je het (graag) zo, oftewel, is het iets dat je nastreeft?
Ik heb geen ervaring met gemeenschap in het geloof, structureel zegmaar.
Ik zie het meer als de Bijbel en haar exegese, als erfgoed voor wie nog horen zal.
Het gaat toch a priori om het geloven.
Dan moet het wel verstaan worden, en door de vooraannames heen kunnen prikken.

Dit is wat God in Jezus ons leert, dus zal God wel zo werken. Ik kan ook wel zeggen dat ik het ervaren heb en geregeld het ervaar.
De gemeente waar Jezus ons in op kracht laat komen is echter niet gebonden aan één locatie. De gemeente wordt gevormd door de kinderen van God die in een beweging als Gods lichaam hier op aarde verblijft en door wie God heen mij ook veel schenkt om op kracht te komen.
Die ervaring heb ik inderdaad wel gehad. Bijvoorbeeld deze uitleg, die las ik in een boek. Echter ook vrienden, familie, sprekers en voorgangers waar ik veel aan heb gehad.

[Sanne]

Helaas is het zo dat veel heidense gebruiken het christelijke geloof zijn binnengekomen.

Ik noem dat het christendom, omdat m.i. het christelijke geloof op de Bijbel bouwt.
Maar, inderdaad, de kerk heeft destijds wat compromissen gemaakt, en er een soort gekerstend heidendom / verheidenst christendom van gemaakt, waarbij macht over grote aantallen zwaar mee heeft gewogen.
Zodoende een algemene wereldkerk vormend.

In Opb.18:2 staat dan ook dat Babylon de Grote een "schuilplaats is van onreine geesten". In 18:4 staat dan ook de waarschuwing dat wij daar afstand van moeten nemen. Anders zullen we in haar zonde en in haar plagen delen.

Tja, en dat is dan de persoonlijke strijd die een gelovige voert..
Want hoe in hemelsnaam kan je werkelijk (in de praktijk, je oude handel en wandel, je oude denken en wensen..) compleet afstand nemen van de wereld?

We hoeven natuurlijk niet als kluizenaar te leven. Wel kunnen we compleet afstand nemen van die heidense gebruiken die "gekerstend" zijn, zodat we in religieus opzicht geen overspelers zijn. Wat zou God ervan vinden als we, om maar een voorbeeld te noemen, Christus dood en opstanding herdenken met paashazen en eieren?
In de Bijbel lezen we nergens iets gunstig over pogingen om door compromissen tot religieuze eenheid te komen. Het volk Israël probeerde bijvoorbeeld een keer een fusie tot stand te brengen tussen de aanbidding van Jehovah God en de religieuze gebruiken uit Egypte. Ze maakten een gouden kalf. In Exodus 32:5 staat: "morgen is er een feest voor Jehovah". Zo wilden ze wellicht laten blijken dat hun bedoelingen wel goed waren. Maar het verslag maakt duidelijk hoe God er over dacht.
Zie ook Ezechiël 20:7,8. De afgodische gebruiken uit Egypte waren een gruwel in Gods ogen. Als het volk zich daarmee inliet, verontreinigden zij zichzelf. Zou het nu anders zijn? Zouden we onszelf nu niet verontreinigen met gebruiken waarvan de oorsprong niet bepaald koosjer is?

[Jerommel]

Ik word i.i.g. dagenlijks geconfronteerd met mijn tekortkomingen..
Nou ja, gelukkig ook maar, anders zou ik veel te arrogant worden...

Zou Paulus arrogant zijn?

Nee, want die werd geplaagd door een steek in zijn zij.
Misschien een niersteen..
Hij komt weleens wat hoogdravend over, dat wel.

Hij was nederig en tevens zich van geen kwaad bewust.
Wel wat zijn verleden betreft en voelde zich erdoor de minste.
Maar van het heden geloofde en getuigde hij, dat hij met Christus was opgestaan uit de dood en in Zijn Licht wandelde.

Dat staat dan wel erg in contrast met Paulus' verzuchting: "Ik ellendig mens...".

Wat heb je dan nog aan Pinksteren? Jezus zou ons toch de Heilige Geest sturen om ons te onderwijzen in alles van God?

I.m.o. zond Hij de Trooster expliciet naar de eerste Gemeente.
Zij ontvingen de Geest met vlammen als tongen en meer special effects, en gaf de grondleggers de nodige middelen om het Woord kracht bij te zetten..
Dat vieren we met pinksteren.
Verder "heb je er niks aan", denk ik.
Want de Geest der Waarheid is het die doet geloven, die overtuigt, en dat is m.i. altijd mogelijk, misschien wel sinds het Pinksteren van destijds. (?)

Als dat niet met liefde zou gaan, dat was het toch waardeloos als een rinkelende symbaal en een schelle gong. Al sprak je de taal van de engelen en had je het geloof dat bergen kon verzetten, had je de liefde niet, je zou niets zijn. Zo spreken de Bijbelse woorden over de liefde als bittere noodzaak.

Maar ook als Wet die we m.i. niet kunnen houden...
Ik bedoel, de lat ligt nogal hoog, om God tot eer te zijn.
Maargoed, dat is m.i. het hele punt waarom Gratie nodig is.

“Daarna zal het geschieden, dat Ik mijn Geest zal uitstorten op al wat leeft, en uw zonen en uw dochters zullen profeteren; uw ouden zullen dromen dromen; uw jongelingen zullen gezichten zien. Ook op de dienstknechten en op de dienstmaagden zal Ik in die dagen mijn Geest uitstorten” (Joël 2:28, 29).

In die dagen.
Zijn dat niet die dagen kort na Christus?
Ik meen toch dat er een aanzienlijk verschil is tussen de eerste Gemeente en de 'restanten' van nu.

Zo gaf ik ook in het andere topic aan, dat wat Johannes zei niet zijn eigen woorden uit zijn eigen koker waren.

Nee, dat denk ik ook niet. Mijn geloof komt ook niet uit eigen koker, denk ik.
Maar veel van mijn woorden wel hoor.
Maargoed, ik ben Johannes niet.

Gods koninkrijk zie ik uitgelegd in de eenvoudige woorden van Jezus: "Mijn koninkrijk is niet van hier."
Het is immers een geestelijke wereld. In het vlees zijn we nog in de wereld, maar in de geest niet.
Zou dat wel zo zijn, dan zou satan ons bezitten en wij bezetenen zijn.

Nee, de satan heeft niet zomaar toegang tot een mens. De mens moet er zelf mee instemmen.
Wel zijn we allen gevallenen in Adam, althans, zo lang wij vlees zijn.
Anders zou niet iedereen Gratie nodig hebben.

Hoe zou Jezus ons dan van demonische machten kunnen verlossen?

Maar is de satan en zijn gevolg niet een deel van de beproeving die het leven is?
Zie Job.
We hebben m.i. een beproevende God, die op die wijze ons ook richt, of hoedt, desnoods met ijzeren staf.

Who the hell is Gerwin??

[Gaitema]

Ja weet je Jerommel, ik bespeur toch een heel typisch probleem, dat ik ook zie in het andere topic.
Je geloofd Johannes' woorden niet als woorden van God dat door Hem heen spreekt, maar denkt dat Johannes die woorden zelf bedenkt.
Zo kan je heel makkelijk een groot deel van de woorden die Paulus, Johannes en de andere apostelen uitspreken weg redeneren.
Ook zie ik je spreken vanuit de geest alsof we nog onder het eerste verbond leven en we zelf de liefde moeten waarmaken, met de daarop volgende conclusie dat wij het niet kunnen. Eigenlijk zeg je: we blijven slaven van de zonden en we blijven bezeten door demonen.
Je zegt eigenlijk: het is louter duisternis en leeg, heel ons leven. Je houdt vast aan de genade en ziet dat als het doel: Geloven in de verlossing.
Het geloven in Jezus moet geen eindstation zijn, maar een vertrekpunt. Vanuit dat geloof moet je opnieuw geboren worden en God in je hart laten wonen. Ook is het niet zo dat de Heilige Geest alleen maar over de eerste christenen is uitgestort. Er staat nergens in de bijbel dat het er alleen voor de eerste christenen waren. Dit is wel de herkenbare gedachte, van waaruit ik ooit aan mijn moeder vroeg als kind: "ma, hoe kan het dat wonderen alleen vroeger gebeurden en nu niet meer?" Daarop kreeg ik als antwoord: "we hebben het niet meer nodig, want we hebben de bijbel en dat hadden ze toen nog niet." Achteraf zijn zowel zij als ik van gedachte veranderd. Er gebeurden zelfs wonderen in onze directe omgeving. Een vriend van mijn oom genas zelfs van kanker na dat er voor hem gebeden werd in hun kerk en ik zelf ben van demonen bevrijdt.
Er staat ook helemaal nergens in de bijbel dat God daarmee gestopt is. Wel zie je dat er na de eerste drie eeuwen van het christendom de staatskerk werd opgericht en dat juist toen de gaven van de Geest enorm afnamen, hoewel nooit helemaal verdwenen. Ook in de rooms Katholieke kerk gebeuren die gaven van de Geest zo af en toe nog steeds. Sterk verminderd, maar niet verdwenen.

Gerwin ben ik trouwens . Gaf ik me zelf zomaar bloot

[Jerommel]

Ja weet je Jerommel, ik bespeur toch een heel typisch probleem, dat ik ook zie in het andere topic.
Je geloofd Johannes' woorden niet als woorden van God dat door Hem heen spreekt, maar denkt dat Johannes die woorden zelf bedenkt.

Nou, misschien bedacht ie de woorden ook wel, maar niet de strekking / betekenis.
Maar weet even niet waar je precies op doelt.

Zo kan je heel makkelijk een groot deel van de woorden die Paulus, Johannes en de andere apostelen uitspreken weg redeneren.

Nee, dat zou ik niet willen doen.
Maar ik stoei wel met de interpretaties, soms.
Voor de duidelijkheid:
Ik geloof dat de Bijbel Gods Woord is.
Niets in de Bijbel staat er voor niets.
God heeft dit zo bewerkt, omdat het de enige betrouwbare bron is over Hem en zijn Plan.

Ook zie ik je spreken vanuit de geest alsof we nog onder het eerste verbond leven en we zelf de liefde moeten waarmaken, met de daarop volgende conclusie dat wij het niet kunnen. Eigenlijk zeg je: we blijven slaven van de zonden en we blijven bezeten door demonen.

Nou, dat laatste niet hoor.
Maar de wereld waarin we leven is m.i. wel "bezeten door demonen" of door Lucifer dan.
Toen ik destijds tot geloof kwam, had ik wel verwachtingen.
Ik was blij dat er toch best wat medegelovigen zijn.
Maar al gauw ontdekte ik dat het gehele christendom net zo corrupt is als de wereld waarin ze bestaat, waar ze zich van af zou moeten scheiden.
Het zijn ook maar mensen dus.
En ik ben ook maar een mens.
Niet wedergeboren, een zondaar met een verraderlijk hart.
Maar: er van bekeerd.

Je zegt eigenlijk: het is louter duisternis en leeg, heel ons leven. Je houdt vast aan de genade en ziet dat als het doel: Geloven in de verlossing.

Ja,maar niet voor niets worden we vermaand tot het aanvaarden van het leed, dat zijn de barensweeën.

Het geloven in Jezus moet geen eindstation zijn, maar een vertrekpunt. Vanuit dat geloof moet je opnieuw geboren worden en God in je hart laten wonen.

Moet?
Maar dat heeft geen mens zelf in de hand.
Ja, je dient je verzet op te geven, maar dat is bekeren.

Ook is het niet zo dat de Heilige Geest alleen maar over de eerste christenen is uitgestort. Er staat nergens in de bijbel dat het er alleen voor de eerste christenen waren.

Nee maar er staat wel dat de eerste Gemeente een "andere helper" zullen krijgen, en dat gebeurde op onmiskenbare wijze.
Nogal anders dan wij nu.
Jij vindt dat je je dit moet aanmeten?
Ik niet. Ik maak me liever geen illusies meer.

Dit is wel de herkenbare gedachte, van waaruit ik ooit aan mijn moeder vroeg als kind: "ma, hoe kan het dat wonderen alleen vroeger gebeurden en nu niet meer?"

Evengoed een zeer legitieme vraag i.m.o.
Ik denk zelf dat het sinds Christus en de eerste Gemeente inderdaad is afgenomen.
Maar maak alsjeblieft niet de denkfout dat wonderen = God.
Nee, de tegenpartij kan er ook wat van, en het is voorzegd dat ie daarmee de hele wereld achter zich krijgt.
Dus ik blijf net zo lief verstoken van wonderlijkheden, als het toch maar een gok is waarvandaan het komt.
"Mijn genade u genoeg" niewaar?

Daarop kreeg ik als antwoord: "we hebben het niet meer nodig, want we hebben de bijbel en dat hadden ze toen nog niet." Achteraf zijn zowel zij als ik van gedachte veranderd. Er gebeurden zelfs wonderen in onze directe omgeving. Een vriend van mijn oom genas zelfs van kanker na dat er voor hem gebeden werd in hun kerk en ik zelf ben van demonen bevrijdt.

Tjaa... Maar leg je deze wonderlijkheden van het christendom onder de loupe, dan komt er dikwijls een bak dwaling aan het licht waar je u tegen zegt...
En het drijft een wig juist tussen hen met een sterke overtuiging / een sterk geloof.

Er staat ook helemaal nergens in de bijbel dat God daarmee gestopt is.

Nee, maar God belooft ook geen heiliging in het vlees.

Wel zie je dat er na de eerste drie eeuwen van het christendom de staatskerk werd opgericht en dat juist toen de gaven van de Geest enorm afnamen, hoewel nooit helemaal verdwenen. Ook in de rooms Katholieke kerk gebeuren die gaven van de Geest zo af en toe nog steeds. Sterk verminderd, maar niet verdwenen.

Maar je krijgt er geen echtheidscertificaat bij, dat het Gods Werk is geweest.
En ik zie een inconsistentie in het genezen van het vlees, dat eigenlijk moet sterven...
Kijk, wat je nu dreigt / lijkt te doen i.m.o., is je Redding afmeten aan wat God voor jou doet.
Als waren het tekenen die nodig zijn voor je geloof.
Dus ik zeg:
Nou, ik merk er niks van. Ik voel niks van God, ik ben ver van Hem verwijderd.
Maar mijn geloof is het bewijs van de dingen die niet waarneembaar zijn, heb ik begrepen.
En het geloof heiligt, niet je avonturen met "de Geest".
Dus voor de meelezende zoeker:
Staar je niet blind op wat mensen claimen dat God voor hen heeft gedaan !!
Het betekent m.i. niets.
Maar je kan je er compleet verlaten door voelen, als de dwepers hun extatische uitlatingen doen, en beweren dat je wedergeboren moet zijn. (in het zelfde lichaam...)

Gerwin ben ik trouwens . Gaf ik me zelf zomaar bloot

Aha, zo'n fiets.
Ik ben Jeroen. Ook naakt...

[Jerommel]

M.i. moeten we ook niet vergeten waarvan God ons wil redden.
Het gaat om het Oordeel, en de bekleding in Christus, opdat de 2e dood geen vat op ons heeft.
Gratie dus, geen hemels leven op aarde.
Natuurlijk hebben we de opdracht om het erfgoed (de Bijbel) door te geven.
Daarbij helpt God, als je op Hem vertouwt dat Hij het in goede banen leidt.

Maar wat nu als iemand wedergeboren is, in het zelfde lichaam?
Dan is het sterven van het lichaam (dat wat we absoluut zeker weten dat gaat gebeuren) toch een 2e dood??
Desalniettemin, geloof ik dat er met mijn bekering(straject) 'een zaad geplant is' of dat het zaad dat er misschien al was wortel schiet.
Mijn hele levenshouding is er door veranderd.
Mensen zijn niet meer mijn concurrent, maar eerder mede slachtoffer van de zondeval.
Het draait in mijn leven niet meer alleen om mij en mijn ijdele besognes.

[Gaitema]

Je lijkt je te berusten in de geestelijke leegte waarin de kerken van het afgelopen 1700 jaar ons in hebben achter gelaten.
Als een broeder of zuster van je een ingrijpen van God ervaart, dan zeg je letterlijk dus: "ja, dat kan ook van de duivel zijn."
Zo lopen we wel het risico Gods werk af te doen als "gevaarlijk."
Immers God deed door Jezus al die dingen en Jezus werd door de joden voor een occulte tovenaar aangezien,
die in opdracht van de Duivel aan tovenarij deed.

Wat je over het vlees zegt vind ik chaotisch. We zijn immers helemaal geen vlees, maar nu al geest in slechts een tijdelijk vleselijk lichaam. De mens bestaat namelijk uit drie delen. De geest, ziel en het vlees. In het Griekse denken van de eerste eeuw had God in de Openbaring aan Johannes (geen verzinsel van Johannes zelf) grote bezwaren tegen het Griekse denksysteem in een gemeente, waarin een vrouw meende in de geest rein voor Jezus en God te kunnen zijn, maar in het vlees alles te mogen doen wat God verboden heeft (ontucht als handelsmiddel) en onderwees andere christenen daarin.

Jezus was echter heel duidelijk:

Efeziërs 2:10

10 Want Hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Ja, ik geloof dat dit door God, door Jezus, door de apostel aan ons geschreven is.

Wat je aan de kant schoof, bedoelde ik mijn bijbelse aanhalen over liefde die Johannes door God aan ons mee gaf
in het andere topic over naastenliefde.

ps. ik tref geregeld mensen die doen alsof ze als enige echt christen zijn in Nederland. Alle nederigheid ten spijt, maar er is maar één christen en dat is Jezus zelf. Daarom de noodzaak tot wedergeboorte, want alleen zo kunnen we de weg gaan van de goede daden die God ons heeft voorbereid. Niets, helemaal niets kunnen we zonder Jezus doen.

[Adinomis]

Als respect voor andersdenkenden (zoals bijv. door de Paus symbolisch tot uitdrukking gebracht door het kussen van de koran) hoererij is, kan dit forum wel worden opgedoekt, lijkt mij
De Jehova Getuigen gaan hierin het verst, heb ik begrepen. Die trekken de uiterste consequentie en beschouwen *alles* wat niet JG is als de hoer van Babylon
Dit lijkt me niet een oplossingsrichting die tot zinnige resultaten leidt.

Kunnen wij onder de loep nemen wat in het verband van Opb 17 met hoererij bedoeld kan zijn zonder op de persoon, c.q. specifieke levensovertuiging te spelen ?

De oorzaak van het feit dat de JG "alle" religiositeit buiten hun organisatie als "de hoer van Babylon' bestempelt, ligt in de denkfout dat zij zichzelf aanmatigen de Bruid van het Lam te zijn.
Maar de tegenstelling klopt wel, de hoer van Babylon is de tegenhanger van de Bruid van het Lam. Alleen kun je wat hiertoe gerekend kan worden, niet afbakenen volgens onze normen.
De Bruid van het Lam is trouw aan Christus en aan God de Vader. De Hoer van Babylon vertoont de trekken van wat in het Oude Testament hoererij genoemd werd: je vertrouwen stellen op andere goden: afgoden.
Israël wordt de bruid van God genoemd (Hos.2:18,19) De hoer van Babylon is de tegenhanger daarvan, ze is zelfs de moeder van de hoeren. Je kunt stellen Jeruzalem tegenover Babylon. Afgoderij wordt in de bijbel hoererij genoemd en ging ook vaak gepaard met seksuele rituelen, denk bijv. aan de tempelprostitutie. Ook in onze tijd wordt de seksuele moraal openlijk losgemaakt van bijbelse principes.
De hoer van Babylon is een religieuze, geestelijke macht, die rijdt op het beest van de politieke macht. Ze heeft een verderfelijke, verleidelijke invloed die ze uitoefent op politieke machten.
Ze is hoogmoedig, heerseres, koningin. Ze vertegenwoordigt rijkdom en alles wat er te koop is, zelfs met inbegrip van de handel in zielen van mensen.

Ik denk dat Babylon over de hele wereld te vinden is. Ze had haar oorsprong in Babel in het tegenwoordige Irak. Maar de geest van Babel kenmerkt het wereldgebeuren van vandaag. Een geest die zich overal, vooral ook in de kerken, binnendringt. Maar het beest waarmee ze een eenheid vormde zal haar vol haat van zich afschudden om de alleenheerschappij te kunnen voeren.... totdat de woorden van God voleindigd zullen zijn. Op.17:17

[Gaitema]

O ja, aangenaam kennis te maken Jeroen

Naakt geboren. Doet me aan iets denken. Een familie uit Hellendoorn heet Naaktgeboren van achternaam. Een andere familie heet Poepjes van achternaam. Dat komt vanwege die actie van de Fransen toen, waarin iedereen een achternaam moest hebben en daarom er één voor henzelf bedenken moest. Nu dachten de Heldersen (zoals we Hellendoorners op zijn Twents noemen): "ach, als de fransen weg zijn, komt dat te vervallen." Zo kwamen ze met al die onzin namen, omdat ze het allemaal niet zo serieus namen. Mis gerekend dus, nu bleef die naam eeuwig aan hen kleven

Zo was er een meid die uit de familie Poepjes ging trouwen met een man uit de familie Naaktgeboren. Nu heeft ze de meisjesnaam:
Naaktgeboren Poepjes.

[Jerommel]

Je lijkt je te berusten in de geestelijke leegte waarin de kerken van de afgelopen 1700 jaar ons in hebben achter gelaten.

Nou, m.i. meer de geestelijke dood van de zondeval.
Bovendien is de Bijbel met het protestantisme bevrijd. Dus men kan sindsdien Gods Woord horen.

Als een broeder of zuster van je een ingrijpen van God ervaart, dan zeg je letterlijk dus: "ja, dat kan ook van de duivel zijn."

Ja, want we hebben niet het onderscheidingsvermogen, blijkbaar, om dat te kunnen weten.
Ik neem aan dat de controverses omtrent wat men veronderstelt dat God voor gelovigen doet je niet onbekend zijn.
De zoveelste wig in de Gemeente..

Zo lopen we wel het risico Gods werk af te doen als "gevaarlijk."

Nee, het is de mens en zijn wens, zijn persoonlijke geloof dat het gevaar op levert.
En kijk maar wat er hier nu gebeurt:
Ik geef mijn kijk, en men voelt zich al bijna aangevallen...
Terwijl ik gewoon eerlijk ben.
Dat wil niet zeggen dat ik het juist zie, maar ik doe mijn best.

Wat je over het vlees zegt vind ik chaotisch. We zijn immers helemaal geen vlees, maar nu al geest in slechts ene tijdelijk vleselijk lichaam.

M.i. introduceer je daarmee zelf de chaos.
Het is m.i. heel eenvoudig: Het vlees moet sterven, want het vergankelijke kan het eeuwige (Goddelijke) niet beërven.
Voorts is het woord "wedergeboorte" zelf al duidelijk genoeg, want opnieuw geboren worden kan m.i. alleen vanuit een levenloze situatie.
Laten we ook niet vergeten dat Christus ZELF ook pas terug kon naar de Vader in zijn opstandingslichaam.
Ook Hij moest eerst sterven.

De mensen bestaat namelijk uit drie delen. De geest, ziel en het vlees. In het Griekse denken van de eerste eeuw had God in de Openbaring aan Johannes (geen verzinsel van Johannes zelf)

Hee, da's flauw. Hebben we het al over gehad, schuif me dat niet in de schoenen alsjeblieft.

grote bezwaren tegen het Griekse denksysteem in een gemeente, waarin een vrouw meende in de geest rein voor Jezus en God te kunnen zijn, maar in het vlees alles te mogen doen wat God verboden heeft (ontucht als handelsmiddel) en onderwees andere christenen daarin.

Dan begrijp je niet wat bekeren is, als je dat zo ziet.

Tja, over de 3 delen... "Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren" staat daar recht tegenover.
En ik zie niet wat er aan die situatie is veranderd, behalve dat er een zaad wordt geplant of wortel schiet.
Christenen zijn ook gewoon maar mensen avn vlees en bloed.
Anders zouden we toch niet meer zondigen?

Jezus was echter heel duidelijk:

Efeziërs 2:10

10 Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.

Tja, maar ik ben geen Efeziër toen daar, toen de grondlegging van de Bijbel as we know it moest worden volbracht.
Ik ben geen visser, ik ben een visje, denk ik.

Ja, ik geloof dat dit door God, door Jezus, door de apostel aan ons geschreven is.

Wat je aan de kant schoof, bedoelde ik mijn bijbelse aanhalen over liefde die Johannes door God aan ons mee gaf
in het andere topic over naastenliefde.

O, maar ik schuif dat geenszins aan de kant hoor!
Ik zou niet durven.
Maar ik vraag me weleens af of 'men' het wel in het juiste perspectief ziet.
Nogmaals, ik ga mezelf niet de dingen van de eerste Gemeente(n) aanmeten.

[Jerommel]

Zo was er een meid die uit de familie Poepjes ging trouwen met een man uit de familie Naaktgeboren. Nu heeft ze de meisjesnaam:
Naaktgeboren Poepjes.

Whaaa!!

[Gaitema]

Ja, ik geloof dat dit door God, door Jezus, door de apostel aan ons geschreven is.

Wat je aan de kant schoof, bedoelde ik mijn bijbelse aanhalen over liefde die Johannes door God aan ons mee gaf
in het andere topic over naastenliefde.

O, maar ik schuif dat geenszins aan de kant hoor!
Ik zou niet durven.
Maar ik vraag me weleens af of 'men' het wel in het juiste perspectief ziet.
Nogmaals, ik ga mezelf niet de dingen van de eerste Gemeente(n) aanmeten.

Dan zeg je toch eigenlijk, dat je het betwijfeld of dit wel de waarheid van God is?
Eigenlijk twijfel je dan aan de waarheidsgehalte van redelijk wat uitspraken die de leerlingen van Jezus in het nieuwe testament doen.
Maar ik geloof ze klakkeloos als het woord van God en ben er zeker van dat Hij dat door hen gezegd heeft, zoals Hij het door Jezus heen het hen ook beloofd heeft. Dus ik geloof in de weg van het doen van goede daden, zoals Hij het me voorbestemd heeft. Mijn ervaring is ook wel degelijk een reinigingsproces en zie die ook bij anderen. Zoals ik al getuigde, als tiener ben ik in elkaar getrapt door een jongen. Hij trapte me bond en blauw in mijn gezicht, toen hij me tegen de vlakte gewerkt had na het geven van twee knietjes. Echter kwam hij wonderwel tot een bekeermoment in zijn leven waarin hij zijn woede en onrust in zijn leven opgaf. Hij had het verlies van zijn vader als kind nooit verwerkt en botvierde dat toen op anderen. Tot aan de gevangeniscel toe. Dat wel als tiener overigens. Echter toen hij bewust koos voor een leven met Jezus (hoewel hij al wel geloofde dat Hij moest bestaan) verloor hij al snel zijn vriendin die hem voor gek verklaarde. Een knappe blondine overigens uit een rijk gezin en met zelf een goede baan. Ze runt nu een kledingzaak in Amsterdam.

Het kan, je leven kan door Jezus gereinigd worden. Hoewel het een ontwikkelingsproces is. Een kind is niet direct volwassen. Daar gaat een aantal jaren over heen en zelfs als volwassene ben je er nog niet. Je blijft leren.

Discipel zijn van Jezus betekend letterlijk: leerling zijn van Jezus. Discipelen zijn we allemaal. De Heilige Geest onderwijst ons in dat alles.
De aarde is een school voor later. Hier leren we om vanuit Gods liefde de weg te gaan van de goede daden, door Jezus' genade.

Hier de woorden van Jezus zelf:

De wijnstok en de ranken

[15] 1 ‘Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. 2 Iedere rank aan mij die geen vrucht draagt snijdt hij weg, en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten draagt. 3 Jullie zijn al rein door alles wat ik tegen jullie gezegd heb. 4 Blijf in mij, dan blijf ik in jullie. Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in mij blijven. 5 Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen. 6 Wie niet in mij blijft wordt weggegooid als een wijnrank en verdort; hij wordt met andere ranken verzameld, in het vuur gegooid en verbrand. 7 Als jullie in mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren. 8 De grootheid van mijn Vader zal zichtbaar worden wanneer jullie veel vrucht dragen en mijn leerlingen zijn.

9 Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader mij heeft liefgehad. Blijf in mijn liefde: 10 je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. 11 Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn. 12 Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. 13 Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. 14 Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. 15 Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. 16 Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. 17 Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.

[Jerommel]

Ja, ik geloof dat dit door God, door Jezus, door de apostel aan ons geschreven is.

Wat je aan de kant schoof, bedoelde ik mijn bijbelse aanhalen over liefde die Johannes door God aan ons mee gaf
in het andere topic over naastenliefde.

O, maar ik schuif dat geenszins aan de kant hoor!
Ik zou niet durven.
Maar ik vraag me weleens af of 'men' het wel in het juiste perspectief ziet.
Nogmaals, ik ga mezelf niet de dingen van de eerste Gemeente(n) aanmeten.

Dan zeg je toch eigenlijk, dat je het betwijfeld of dit wel de waarheid van God is?

Nee, natuurlijk niet!
Ik betwijfel of het een waarheid voor ONS, NU is.
Oftewel, hoe zwaar weegt het verschil tussen hen die Hem gekend hebben, en wij, de honden die ook de kruimels eten, 2000 jaar later, wanneer de Bijbel al wijd verbreid verspreid is, en we eerder de overblijfselen zijn dan de hen die destijds de grondleggers waren.

Eigenlijk twijfel je dan aan de waarheidsgehalte van redelijk wat uitspraken die de leerlingen van Jezus in het nieuwe testament doen.

Nee dus.
Maar blijkbaar zie ik het niet zoals jij het ziet.
Tja, dat heb je weleens..
Maar dank zij God zullen we kennen zoals we gekend zijn.
En dan hebben we het er nog wel eens over.

[Gaitema]

Wel, als je er uit bent, dan hoor ik het wel.
Ik ben er al wel uit. Gods woord is ook voor ons en nu.
Geloof komt van horen, wat God zelf tegen ons zegt.

[Jerommel]

Ik verwacht niet eens dat ik er ooit uit kom.
Maar inderdaad weer wat stof tot nadenken, want dat deed ik nog niet genoeg.. >8CP
Bwrf...
Misschien snap ik gewoon niet hoe je überhaupt als gelovige gelukkig kunt zijn in deze goddeloze wereld...
Maar ik heb dan ook geen gemeente om samen sterk mee te staan, ook geen partner..
Dan komen we weer terug op onze verschillende roots en cultuur.
Ik vind zo'n kerk dus helemaal niks om daar met mijn geloof bezig te zijn.
Tot nu toe gaat het geloofsgesprek met geloofsgenoten voornamelijk via deze wwweg.
Maar het communiceert toch een stuk eh... "anders" dan live en unplugged.
Ik kom uit een VPRO huis, vrij(on)zinnig ongelovig met een affiniteit voor het moderne geloof.
Beetje zo agnostisch en beetje Boeddha, meditatie..
Geen best huwelijk overigens..
Maar ben nog steeds groot liefhebber van W T Schippers' werk uit de jaren 80 en daar omheen.
Ronflonflon met Jacques Plafond !
Altijd een hekel gehad aan de EO en aan de gehele christelijkheid, met hun schijnheiligheid en dweperigheid.
Ik heb nog nooit christelijke muziek gehoord die ik de moeite waard vind..
Als kind stond ik op een zondag eens de kerkklokken uit te schelden, dat ze gvd moesten kappen met die t**ingherrie...
Doodsklokken vond ik het, op die dode dag, de zondag...
Enfin, wat achtergrond...

We zijn overigens vreselijk off topic, maar ik vind het een waardevolle conversatie / discussie.
Maar ik zie wat weinig reaktie op m'n aangedragen punten, waar we schijnbaar behoorlijk verschillen van opvatting.
Ik ben zelfs in herhaling gevallen...
Maar je bent er blijkbaar al uit..

Maar toch moet je dit m.i. ook mee wegen:
De eerste Gemeente(n) hebben het Nieuwe Testament geschreven.
Hun band met het Woord is m.i. daarom veel hechter geweest dan dat het voor ons nu is.

"in die dagen..."
Zitten we al in die dagen?
Want dat Joël citaat gaat over de eindtijd, dacht ik..

goodnight

[Gaitema]

Ik verwacht niet eens dat ik er ooit uit kom.
Maar inderdaad weer wat stof tot nadenken, want dat deed ik nog niet genoeg.. >8CP
Bwrf...

God denkt met je mee, wist je dat?

Misschien snap ik gewoon niet hoe je überhaupt als gelovige gelukkig kunt zijn in deze goddeloze wereld...

Tja, wat is geluk? Ik geniet van al het goede en voel me evengoed terneer geslagen en machteloos bij veel duisternis.
Mijn diepst verlangen is toch een wereld vol Elia's, Maria's en Jesaja's.
Was ik er zelf ook maar één, maar te midden van zulke grote liefdevolle mensen,
wil ik wel graag een kind aan huis zijn in al mijn gebreken.

Maar ik heb dan ook geen gemeente om samen sterk mee te staan, ook geen partner..

Het lijkt me moeilijk om ergens tussen te komen. Ik zit zelf op een Bijbelkring waar ook mensen komen die de kerk haast nooit bezoeken.
Een partner.. dat verlangen ken ik ook wel met enige regelmaat. Het gekke is dat dit verlangen zich niet meer zo aan mij op dringt.
Ik berust me in de wetenschap dat ik nooit alleen ben in mijn huis. Er is altijd Iemand bij me en het barst er ongetwijfeld van de engelen om ons heen . Onze meest trouwe vrienden, die altijd voor ons klaar staan.

Dan komen we weer terug op onze verschillende roots en cultuur.
Ik vind zo'n kerk dus helemaal niks om daar met mijn geloof bezig te zijn.
Tot nu toe gaat het geloofsgesprek met geloofsgenoten voornamelijk via deze wwweg.
Maar het communiceert toch een stuk eh... "anders" dan live en unplugged.

Dat vind ik ook lastig.

Ik kom uit een VPRO huis, vrij(on)zinnig ongelovig met een affiniteit voor het moderne geloof.
Beetje zo agnostisch en beetje Boeddha, meditatie..
Geen best huwelijk overigens..
Maar ben nog steeds groot liefhebber van W T Schippers' werk uit de jaren 80 en daar omheen.
Ronflonflon met Jacques Plafond !
Altijd een hekel gehad aan de EO en aan de gehele christelijkheid, met hun schijnheiligheid en dweperigheid.
Ik heb nog nooit christelijke muziek gehoord die ik de moeite waard vind..
Als kind stond ik op een zondag eens de kerkklokken uit te schelden, dat ze gvd moesten kappen met die t**ingherrie...
Doodsklokken vond ik het, op die dode dag, de zondag...
Enfin, wat achtergrond...

Tja, dat zijn de wilde haren hé? Het zit in onze cultuur, het afzetten tegen alle vormen van gezag en dat keurige christelijke, zoals het in de jaren 50 was en toch wel iets van nog zo zal zijn

We zijn overigens vreselijk off topic,

O ja. De hoer
Die verleider probeert ons altijd de kop gek te maken.
Weet je wat de hoer ook doet? Dat wat satan doet. De aanklager uithangen.
Constant maar met haar vingertje naar je wijzen: hé loser! Het lukt je niet hé om een christen te zijn. Neeee!
Je bent veeeeel te zwak! Kom maar bij mij in deze warme (oeps hete) poeletje van lautering en pijniging. Ik heb mijn zweepje al voor je klaar!
Ik zie je straks, arm stakkertje!
Maar dan heb je Jezus: door Hem treft jou geen oordeel en met Zijn liefde trekt Hij jou veel krachtiger aan dan de duisternis jou in zijn klauwen zou kunnen houden! God zei dank!

maar ik vind het een waardevolle conversatie / discussie.
Maar ik zie wat weinig reaktie op m'n aangedragen punten, waar we schijnbaar behoorlijk verschillen van opvatting.
Ik ben zelfs in herhaling gevallen...
Maar je bent er blijkbaar al uit..

Maar toch moet je dit m.i. ook mee wegen:
De eerste Gemeente(n) hebben het Nieuwe Testament geschreven.
Hun band met het Woord is m.i. daarom veel hechter geweest dan dat het voor ons nu is.

"in die dagen..."
Zitten we al in die dagen?
Want dat Joël citaat gaat over de eindtijd, dacht ik..

Joël citeerd over dat wat gebeurde met Pinksteren en daarover straks de uitwerking met weer een mooie Bijbeltekst.

goodnight

Goede morgen

1 Korintiërs 13:4-13



4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.

8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.



Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Het is dus ergens tussenin. Je kijkt in een wazige spiegel. Je ziet dus wel wat en hebt wel wat licht. Het profeteren (inclusief het evangelie uitdragen) en het kennen (van wat van God is) is er wel, maar beperkt. Zoals je leest weet de schrijver van dit gedeelte toen al dat profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. Daarin zit dus het antwoord. Het is minder geworden, omdat het al beperkt was. Zoals ik aangaf is het niet helemaal verdwenen (God bekeerd zo nog mensen), maar het is niet meer zo sterk als in het begin was, zelfs al was het toen nog beperkt.

Wat Paulus zei en deed was al groots, maar zelfs hierin was hij nog beperkt. Toch is hij van geestelijke blindheid overgegaan in het licht en kan hij nu als eens een blinde nu werkelijk zien. Zo zie ik dat.


Zo beperkt voel ik me vaak ook, maar merk ook steeds dat God op belangrijke momenten helpt. Zo vroeg een collega van me eens naar de Passion die hij gezien had. Hij is zonder geloof op gegroeid en begreep de film niet. Hij wilde weten hoe het zit met Jezus, uit belangstelling. Waarom hij zichzelf niet van het kruis haalde bijvoorbeeld.
Ik heb hem daarop het hele paasverhaal uitgelegd en daarna was het hem duidelijk waarom Jezus moest sterven aan het kruis. Hij had echt geen idee en ik mocht het hem uitleggen.
Gewoon omdat hij het wilde weten. Dit overkwam me. Ik kreeg een vraag in de kantine over die film en nog wat vragen, terwijl collega’s erbij zaten. Dus ik gewoon nuchter antwoorden, enigszins nieuwsgierig naar wat me toch ten deel zou vallen die dag.

Na de pauze de vraag over dus de kruisdood. Hij wilde alles gewoon weten, uit pure interesse.
Hij wilde het snappen.

Zijn eerste vraag aan mij was overigens: “zeg Gerwin, je bent toch een beetje een christen?”
Ik zei daarom: “ja ik ben een beetje een christen.” Zo voelde ik me ook. Een beetje een christen  . Zo voel ik me nog steeds. Een beetje een christen. Alleen Jezus is het helemaal.
Alles wat ik ben, geeft Hij me op dit soort momenten bijvoorbeeld. Want verbaast was ik er over dat ik het zo onvoorbereid het hem zomaar even mocht uitleggen en dat het me nog lukte ook. Ik zie daar allemaal Gods leiding in. Zo mocht ik een beetje strooien die dag, van het licht dat Jezus me gaf. Een beetje hier en een beetje daar.

Een katholieke geestelijke had daar eens een mooie uitspraak over gedaan.
Iets in de zin van:
“we leven in het donker, maar God schijnt met Zijn Licht voor onze voeten om een stap vooruit te kunnen zetten. Het is iedere keer net genoeg licht om een stap vooruit te zetten. Als je een stap vooruit gezet hebt, geeft God weer voldoende licht om de volgende stap te kunnen zetten en zo zet je stappen in het geloof ”

Zo kom je op een gegeven moment op steeds meer licht dat je gegeven wordt. Ook het onderscheid van geesten is een gave en de gave van het gebed. Te beginnen de gave van het geloof en bovenal dat van de liefde. Wat dacht je overigens van hoop?

Ik heb gemerkt dat in een tijd dat ik in mijn geloof heel zwak was en ik dacht dat God heel ver van mij vandaan was, dat dan mijn hoop enorm krachtig werd. Aan die hoop klampte ik vast. Ik was bang verloren te gaan en hoopte op redding van God. Hoewel ik amper kon geloven dat God aan me zou denken.

Ik heb gemerkt dat God wel aan me dacht. Op veel momenten zag ik antwoorden en bemoedigingen. Ik ontdekte dat God echt niet van plan is één van Zijn kinderen uit Zijn handen te laten rukken. Sterker nog, Hij is een mega grote Magneet. We kunnen ons tegen hem verzetten en dat verzet lang vol houden, maar op een gegeven moment wint Zijn Magnetische Liefdevolle Luister het van ons armoedige en lege verzet.

Los laten en je laten aantrekken. Laat je verlossen 

[Inktvlam]

De hoer van Babylon staat voor de kerk van Rome.
Hoer – omdat ze het met iedereen doet voor geld.
Babylon (met z'n Baälpriesters) – heeft betrekking op de ontaarde leer van de kerk.
Geld en ontaarde leer zijn opvallende aspecten van de katholieke kerk.
Officiëel is de aflaat nog steeds niet afgeschaft en kun je zegeningen kopen in de Sint Pieter te Rome. Hetzelfde heb ik een keer waargenomen in Brugge. En bij de biecht (ook wel oorbiecht genoemd) kun je je afvragen wat heeft een priester met jouw fouten te maken? Van de enig ware God hebben ze een driegodendom gemaakt. Nogal kortzichtig dat Luther, Calvijn en Zwingli die heidense leer hebben overgenomen. De overgrote onzin over de onfeilbaarheid van de paus. De goddelijke status van Maria. De voorspraak. Het benoemen van heiligen. Kerken en kappelletjes worden gebouwd ter ere van een bepaalde heilige, waar dan busladingen vol gelovigen naar toe kunnen reizen om het vergane gebeente van de heilige te aanbidden.

Het benoemen van een paus gaat tegen de bijbelse leer in: “En noem niemand op aarde vader, want jullie hebben maar één vader, de Vader in de hemel. Laat je ook niet leraar noemen, want jullie hebben maar één leraar, de messias.” (Mat. 23:9-10)
Hoe zou het rooms-katholieke geloof, de valse stoel van Rome, het ware geloof kunnen zijn? Door de eeuwen is de hebzucht en heerszucht van Rome befaamd. We kennen de inktzwarte geschiedenis van de kruistochten en de inquisitie. Het verbod om de bijbel te lezen (in Spanje stond er zelfs de doodstraf op). Intussen liggen de oude geschriften in de archieven van het Vaticaan weg te rotten. De katholieke kerk laat niets daarvan onder de mensen komen. Het is wel duidelijk waarom. Er zou wel eens iets in kunnen staan wat tegen de leer van kerk ingaat.
Moordenaars, ontuchtplegers, oorlogshitsers en dictators volgden elkaar op als pausen, waarvan de familie Borgia de meest bekende is.

Onafhankelijke wetenschappers hebben ooit eens vastgesteld dat Petrus nooit in Rome geweest is. Jakob Lorber beweert hetzelfde en het komt overeen met de eerste brief van Petrus 5:13, waar te lezen is: “U laat de mede uitverkorene te Babylon groeten, en mijn zoon Marcus.” De katholieke kerk eist van de gelovigen, om voor de hand liggende redenen, dat de plaatsnaam 'Babylon' als Rome geïnterpreteerd moet worden. Babylon is Rome, hoe ironisch.
De paus kan dus onmogelijk de opvolger van Petrus zijn. Er is geen bezwaar tegen een kerkleider, maar wel tegen kerkleiders die zich gedragen als machtswellustelingen en zichzelf goddelijke eer laten bewijzen. Want wat is dat voor waanzin: plaatsvervanger van Christus op aarde? Christus heeft geen plaatsvervanger nodig. En ook geen zogenaamde heiligen die als voorspraak dienen. En wat een hoogmoed: een paus die onfeilbaar is. Wie gelooft dat? De vorige paus (Benedictus) was vroeger lid van de Hitler-Jugend en daarna onfeilbaar. Het kan raar lopen in een mensenleven.

Natuurlijk gebeuren er ook veel goede dingen in de RK-kerk en die kerk heeft ook grote mensen voortgebracht, zoals o.a. Don Bosco en pater Pio. Pater Pio heeft heel wat genezingen op zijn naam staan en naar verluidt zelfs doden opgewekt. Dat alles werd hem niet altijd in dank afgenomen en zijn eigen kerk heeft hem nogal gedwarsboomd. Hoewel ook Pater Pio niet helemaal eerlijk was. In de archieven van het Vaticaan is een verklaring opgedoken van een apothekeres, waaruit blijkt dat Pater Pio bedrog pleegde met zijn stigmata.


[modbreak Trajecto] Het is niet de bedoeling om een zo oud topic als dit opeens via een nogal controversieel lang verhaal weer omhoog in de actieve topics te krijgen.
Er zullen vast dingen in je post zitten die wel voor een verdere discussie geschikt (zouden) zijn, maar op deze manier is het echt niet de bedoeling.
Wat betreft het bekende idee van de onfeilbaarheid van de paus, b.v.:
Dit wordt absoluut niet zo gesteld door de RKK. Slechts in zeer speciale gevallen doet de paus uitspraken "ex cathedra" waarvoor die onfeilbaarheid dan geldt.
Op zich heeft de invoering van het fenomeen wel voor beroering gezorgd, maar de de simpele vaststelling dat "de paus onfeilbaar zou zijn" is een onjuiste voorstelling van zaken over hoe het geldt binnen de RKK.

Dit topic gaat op slot.