Homohuwelijk en euthanasie

[Bonjour]

Het aantal weken waarop een foetus levensvatbaar is, heeft niets te maken met de bedenktijd.
De meeste abortussen vinden sowieso veel eerder plaats.
Wanneer aan het licht zou komen dat foetussen stiekem gered worden, wordt het leed voor de vrouw nog erger. Het is een misvatting te denken dat de abortussen voor het gemak gedaan worden. Voor zover ik weet is het merendeel van de abortussen door falen van de anticonceptie.
Daarnaast zijn de meeste abortussen spontaan. Wanneer je in een scheppende god gelooft, is die daarvoor verantwoordelijk.

Ik denk dat niemand achter een abortus staat. Het liefst zouden we willen dat het niet nodig is. Helaas is de praktijk anders en moeten we een tussenweg vinden tussen de rechten van de vrouw en de rechten van het ongeboren leven.

[Anja (oud account)]

Het liefst zouden we willen dat het niet nodig is. Helaas is de praktijk anders en moeten we een tussenweg vinden tussen de rechten van de vrouw en de rechten van het ongeboren leven.

Dit ben ik met je eens. Ik ben blij en dankbaar dat het mijn probleem nooit heeft hoeven zijn en dat het mijn probleem niet meer is.

[Martine]

Het aantal weken waarop een foetus levensvatbaar is, heeft niets te maken met de bedenktijd.
De meeste abortussen vinden sowieso veel eerder plaats.
Wanneer aan het licht zou komen dat foetussen stiekem gered worden, wordt het leed voor de vrouw nog erger. Het is een misvatting te denken dat de abortussen voor het gemak gedaan worden. Voor zover ik weet is het merendeel van de abortussen door falen van de anticonceptie.
Daarnaast zijn de meeste abortussen spontaan. Wanneer je in een scheppende god gelooft, is die daarvoor verantwoordelijk.

Ik denk dat niemand achter een abortus staat. Het liefst zouden we willen dat het niet nodig is. Helaas is de praktijk anders en moeten we een tussenweg vinden tussen de rechten van de vrouw en de rechten van het ongeboren leven.

Inderdaad. Een vrouw vergeet nooit dat er abortus is gepleegd en heeft vaak jarenlang wroeging.
Er is ook nog een andere kant aan: een niet gewild kind is slachtoffer en heeft daar het hele leven problemen mee. Dat gebeurt na verkrachting bijvoorbeeld, waar de zwangerschap zeer ongewenst is.
Er waren vroeger(?) opmerkingen als: "ze willen met vakantie dus dr zwangerschap komt nu verkeerd uit.
Vergeet het maar, Er gaan, als iemand merkt dat ze ongewenst zwanger is (om welke reden dan ook), vele lange, slapeloze nachten aan vooraf.

[Anja (oud account)]

Er is ook nog een andere kant aan: een niet gewild kind is slachtoffer en heeft daar het hele leven problemen mee. Dat gebeurt na verkrachting bijvoorbeeld, waar de zwangerschap zeer ongewenst is.

Mee eens. Edoch in dat geval zou ik de morning after pil gebruiken. Anno 2017 hoef je niet zwanger te worden na een verkrachting.

[Martine]

Mee eens. Edoch in dat geval zou ik de morning after pil gebruiken. Anno 2017 hoef je niet zwanger te worden na een verkrachting.

En je denkt dat na een verkrachting de eerste gedachte is: nu de morning-after pil? Ik verzeker je, daar wordt in de verste versie niet gelijk aan gedacht...ook de 'morning after' niet.

[Anja (oud account)]

Mee eens. Edoch in dat geval zou ik de morning after pil gebruiken. Anno 2017 hoef je niet zwanger te worden na een verkrachting.

En je denkt dat na een verkrachting de eerste gedachte is: nu de morning-after pil? Ik verzeker je, daar wordt in de verste versie niet gelijk aan gedacht...ook de 'morning after' niet.

Natuurlijk wel. Als er al geen sprake is van ambulance of 112 melding, dan meld je je direct na een verkrachting zelf bij een ziekenhuis. Alleen al om vast te laten stellen dat je verkracht bent. En daar geven ze je, of je vraagt erom, de morning after pil. Of, als het een doordeweekse dag is, dan ga je naar je huisarts. Die geeft hem ook. Je hebt trouwens 72 uur de tijd om zo'n ding in te nemen.

En als het op een doordeweekse dag is, kun je de morning after pil tegenwoordig zelfs gewoon zo zelf kopen bij het Kruidvat. Je neemt hem in en dan komt binnen enkele uren de binnenbekleding van je baarmoeder eruit. Met alles wat zich daarin eventueel had willen nestelen. Niet echt een pretje, maar een veel minder grote ellende dan een abortus. Het is "gewoon" een zwaar uitgevallen menstruatie.

P.S. Ik heb zelf geen m.a.p. nodig gehad, maar een vriendin van me wel. Zij kreeg jaren na haar scheiding een nieuwe partner en ze was een anticonceptiepil vergeten. Dus toen heeft ze zo'n ding gekocht, toen nog alleen bij de apotheek. En ze heeft er meteen een paar in voorraad genomen, voor het geval ze ooit nog een keer in zo'n situatie zou komen.

[Martine]

Ik heb zelf geen m.a.p. nodig gehad, maar een vriendin van me wel. Zij kreeg jaren na haar scheiding een nieuwe partner en ze was een anticonceptiepil vergeten. Dus toen heeft ze zo'n ding gekocht, toen nog alleen bij de apotheek. En ze heeft er meteen een paar in voorraad genomen, voor het geval ze ooit nog een keer in zo'n situatie zou komen.

En jij denkt dat dat vergelijkbaar is met iemand die verkracht is?
Inderdaad kan in het ziekenhuis vastgesteld worden dat er sprake was van een verkrachting. Naar de huisarts gaan vraagt ook om helderheid, maar mensen die verkracht worden kunnen niet helder denken en willen alleen maar douchen, douchen, douchen en er vooral niet over praten. Als dan blijkt dat iemand zwanger is geworden draait het toch uit op een abortus - dat het trauma nog eens versterkt.

[Anja (oud account)]

Ik heb zelf geen m.a.p. nodig gehad, maar een vriendin van me wel. Zij kreeg jaren na haar scheiding een nieuwe partner en ze was een anticonceptiepil vergeten. Dus toen heeft ze zo'n ding gekocht, toen nog alleen bij de apotheek. En ze heeft er meteen een paar in voorraad genomen, voor het geval ze ooit nog een keer in zo'n situatie zou komen.

En jij denkt dat dat vergelijkbaar is met iemand die verkracht is?
Inderdaad kan in het ziekenhuis vastgesteld worden dat er sprake was van een verkrachting. Naar de huisarts gaan vraagt ook om helderheid, maar mensen die verkracht worden kunnen niet helder denken en willen alleen maar douchen, douchen, douchen en er vooral niet over praten. Als dan blijkt dat iemand zwanger is geworden draait het toch uit op een abortus - dat het trauma nog eens versterkt.

Martine, vijftig jaar geleden was dat inderdaad zo. Anno 2017 is dat gelukkig niet meer het geval. Hooguit in heel bekrompen religieuze kringen misschien en dan is het hoog tijd dat daar iets aan gebeurt. Anno 2017 hoeft geen enkele kerel meer in staat te zijn tot driedubbele leedveroorzaking bij een vrouw. Moderne meiden zijn krachtig en machtig genoeg, en waar ze dat niet zijn worden zij bekrachtigd om het te worden. Gelukkig maar. Geen enkele vrouw staat 72 uur onder de douche. Dat is flauwekul. En er niet over praten is ook allang niet meer aan de orde. Behalve bij de Jehova's en aanverwante benauwde stromingen. En daar mag wat mij betreft hoognodig iets aan veranderen. Het kan naar mijn mening niet zo zijn dat het zich klein blijven houden van vrouwen kindermoord rechtvaardigt. Bovendien houdt dat de macht van religie(s) in stand. Een onwenselijke situatie. Als je met een pilletje (erg genoeg, daar niet van) kindermoord kunt voorkomen, moet je dat gewoon doen. Er is anno 2017 geen enkele noodzaak om dat niet te doen.

[Piebe Paulusma]

Wat druk je iedereen toch gemakkelijk in de hoek van extremistische religieuzen, eigenwijs dom gansje. En dat terwijl je zelf ratelt als een bezeten dominee.
[modbreak:dingo] Dit is niet de manier om met elkaar om te gaan als je het niet met elkaar eens bent.

[Martine]

En er niet over praten is ook allang niet meer aan de orde. Behalve bij de Jehova's en aanverwante benauwde stromingen. En daar mag wat mij betreft hoognodig iets aan veranderen. Het kan naar mijn mening niet zo zijn dat het zich klein blijven houden van vrouwen kindermoord rechtvaardigt. Bovendien houdt dat de macht van religie(s) in stand. Een onwenselijke situatie

Ach ja, geef religieuze stromingen maar de schuld.
Ik zou je kunnen wijzen op een categorie vrouwen die niet behoren tot enig kerkelijke/religieuze stroming en toch hun mond houden. Maar laat maar.

[Anja (oud account)]

En er niet over praten is ook allang niet meer aan de orde. Behalve bij de Jehova's en aanverwante benauwde stromingen. En daar mag wat mij betreft hoognodig iets aan veranderen. Het kan naar mijn mening niet zo zijn dat het zich klein blijven houden van vrouwen kindermoord rechtvaardigt. Bovendien houdt dat de macht van religie(s) in stand. Een onwenselijke situatie

Ach ja, geef religieuze stromingen maar de schuld.
Ik zou je kunnen wijzen op een categorie vrouwen die niet behoren tot enig kerkelijke/religieuze stroming en toch hun mond houden. Maar laat maar.

Het is gewoon een feit dat binnen bepaalde religieuze stromingen verkrachting liefst wordt verzwegen.

Er zullen ook daarbuiten best vrouwen zijn in zo'n situatie, doch dat is geen reden om dat niet te doorbreken. Besef je wel hoeveel vrouwen er zelf aan een abortus (ook een legale) sterven De ingreep is geen kleinigheidje. Zwangerschap is trouwens ook niet ongevaarlijk en een belangrijke doodsoorzaak bij vrouwen. Overigens hebben wij het hier over abortus en over "een" verkrachting he, laten we het gesprek wel zuiver houden. Voor andere, moeilijkere situaties van machtsongelijkheid binnen gezinnen, is dat moeilijker en zijn er anno 2017 andere mogelijke oplossingen. Dat was niet waarover wij spraken.

Als voormalig zorgcoördinator kan ik je vertellen dat moderne meiden en vrouwen een stuk bekrachtigder en geëmancipeerder zijn dan de generatie van zeventig jaar geleden. Er zullen zeker wel vrouwen zijn die in een verzwakte positie verkeren en daar niets aan durven doen. Dat mag naar mijn visie geen reden zijn voor vrouwen om dat niet te willen doorbreken waar mogelijk. Juist in deze tijd van toenemende religiositeit onder invloed van islamisering niet. Baas in eigen buik kan , voor zover de mogelijkheden reiken, elke vrouw beter in een vroeg stadium zijn, dan in een laat stadium. Beter voor de vrouw zelf en beter voor de ziel die geboren dreigt te worden. Wij hoeven niet nog meer slachtoffer te worden dan wij in sommige situaties al zijn. Als wij terug gaan kruipen in onze schulp, ondervindt de volgende generatie vrouwen de gevolgen.

[Anja (oud account)]

Zwangerschap (afgebroken of niet afgebroken) is een van de meest risicovolle aandoeningen voor een vrouw.

[Martine]

Zwangerschap (afgebroken of niet afgebroken) is een van de meest risicovolle aandoeningen voor een vrouw.

Dus zwangerschappen maar verbannen?

[Anja (oud account)]

Zwangerschap (afgebroken of niet afgebroken) is een van de meest risicovolle aandoeningen voor een vrouw.

Dus zwangerschappen maar verbannen?

Hoe kom je bij deze conclusie?

Overigens wat mij persoonlijk betreft: ja, ik wil heel graag Zijn in een Wereld waar zwangerschap Niet Bestaat. Dus in die zin mag van mij zwangerschap verbannen worden. Graag. Halleluja roep ik dan. Dat is een Persoonlijke Keuze, die ik niemand opdring. (Al zou ik het willen, dan zou ik dat niet kunnen).

[Martine]

Zwangerschap (afgebroken of niet afgebroken) is een van de meest risicovolle aandoeningen voor een vrouw.

Dus zwangerschappen maar verbannen?

Hoe kom je bij deze conclusie?

Overigens wat mij persoonlijk betreft: ja, ik wil heel graag Zijn in een Wereld waar zwangerschap Niet Bestaat. Dus in die zin mag van mij zwangerschap verbannen worden. Graag. Halleluja roep ik dan. Dat is een Persoonlijke Keuze, die ik niemand opdring. (Al zou ik het willen, dan zou ik dat niet kunnen).

Vragen hoe ik bij die conclusie kom is vragen naar de bekende weg als je goed leest wat je zelf hebt geschreven over de risico's van zwangerschappen. Zwangerschappen bestaan en in veel gevallen is een vrouw er heel blij mee, vooral ook als het kind ter wereld komt. Ook al is baren pijnlijk.
Nee, ik moet er niet aan denken dat er geen zwangerschappen meer zouden zijn.
Dus, als gevolg, geen kinderen meer - verschrikkelijk.

[Anja (oud account)]

Zwangerschap (afgebroken of niet afgebroken) is een van de meest risicovolle aandoeningen voor een vrouw.

Dus zwangerschappen maar verbannen?

Hoe kom je bij deze conclusie?

Overigens wat mij persoonlijk betreft: ja, ik wil heel graag Zijn in een Wereld waar zwangerschap Niet Bestaat. Dus in die zin mag van mij zwangerschap verbannen worden. Graag. Halleluja roep ik dan. Dat is een Persoonlijke Keuze, die ik niemand opdring. (Al zou ik het willen, dan zou ik dat niet kunnen).

Vragen hoe ik bij die conclusie kom is vragen naar de bekende weg als je goed leest wat je zelf hebt geschreven over de risico's van zwangerschappen.Zwangerschappen bestaan en in veel gevallen is een vrouw er heel blij mee, vooral ook als het kind ter wereld komt. Ook al is baren pijnlijk.

Ik vind dat je een hele vreemde conclusie trekt over mijn antwoord. Ik zou als ik je gedachtesprong zou volgen, hetzelfde kunnen zeggen van jouw berichten, aangezien jij voor abortus argumenteert, boven bekrachtiging, bewustwording en de morning after pil.

Nee, ik moet er niet aan denken dat er geen zwangerschappen meer zouden zijn.
Dus, als gevolg, geen kinderen meer - verschrikkelijk.

Dan ben je op deze wereld op je plek, lijkt me. Ik zal blij zijn als ik in een Koninkrijk ben waar geen zwangerschappen plaatsvinden, en waar iedereen ook daarvan verlost is. Ieder zijn meug.

[Martine]

Ik vind dat je een hele vreemde conclusie trekt over mijn antwoord. Ik zou als ik je gedachtesprong zou volgen, hetzelfde kunnen zeggen van jouw berichten, aangezien jij voor abortus bent boven bekrachtiging, bewustwording en de morning after pil.

Ik ben niet voor abortus. - Ik ben niet tegen abortus, als er gegoede gronden zijn. Dat is fundamenteel iets anders dan 'voor' zijn. Ik ben niet tegen bekrachtiging, bewustwording en de m.a.p. Dat ik tegen ben maak jij ervan, vanuit jouw perceptie.

[Anja (oud account)]

Ik vind dat je een hele vreemde conclusie trekt over mijn antwoord. Ik zou als ik je gedachtesprong zou volgen, hetzelfde kunnen zeggen van jouw berichten, aangezien jij voor abortus bent boven bekrachtiging, bewustwording en de morning after pil.

Ik ben niet voor abortus. - Ik ben niet tegen abortus, als er gegoede gronden zijn. Dat is fundamenteel iets anders dan 'voor' zijn. Ik ben niet tegen bekrachtiging, bewustwording en de m.a.p. Dat ik tegen ben maak jij ervan, vanuit jouw perceptie.

En dat is dus precies het punt dat ik maakte. .

[Bonjour]

Ik denk dat heel veel vrouwen de dag na een verkrachting heel druk bezig zijn met dit te verwerken en dat een m.a.p. dan wellicht niet het eerste waar ze over nadenken. Dat is meer een mannending: Eerst de schade beperken en dan als je tijd hebt eens wat met de emoties doen. Vrouwen doen dat eerder andersom. (Sorry voor de generalisatie)

[Martine]

Ik denk dat heel veel vrouwen de dag na een verkrachting heel druk bezig zijn met dit te verwerken en dat een m.a.p. dan wellicht niet het eerste waar ze over nadenken. Dat is meer een mannending: Eerst de schade beperken en dan als je tijd hebt eens wat met de emoties doen. Vrouwen doen dat eerder andersom. (Sorry voor de generalisatie)

Niks sorry, ik ben het helemaal met je eens.

[Uranopolitis]

Euthanasie is het opzettelijk beroven van iemands leven met zijn toestemming. Aanvankelijk werd aangenomen dat dit gebeurde in een situatie van op handen zijnde onvermijdelijke dood en ondraaglijk lijden, maar in onze tijd is dat niet meer het geval en in een aantal landen wordt euthanasie uitgevoerd op zelfs lichamelijk gezonde mensen die simpelweg in grote moedeloosheid vervielen (voorbeeld).

Euthanasie dient te worden onderscheiden van de beëindiging van levensverlengende medische ingreep en zorg in het geval van onvermijdelijk overlijden door natuurlijke oorzaken. Levensverlenging door kunstmatige middelen, waarbij alleen aparte organen daadwerkelijk functioneren, kan niet worden beschouwd als een verplichte en in alle gevallen wenselijke taak van de geneeskunde. Het uitstellen van het uur van de dood verlengt soms alleen het lijden van de zieke, waardoor de persoon het recht op een waardige, onbeschaamde en vreedzame dood wordt ontnomen, waar orthodoxe christenen de Heer om vragen tijdens de kerkdiensten. Wanneer actieve therapie onmogelijk is, moeten palliatieve zorg (pijnbestrijding, verpleging, sociale en psychologische ondersteuning) en pastorale zorg in de plaats komen. Dit alles is bedoeld om de natuurlijke menselijke beëindiging van het leven te verzekeren, waarbij de patiënt medelijden en liefde krijgt.

Tegelijkertijd kunnen de christenen, terwijl ze trouw blijven aan de naleving van Gods gebod "gij zult niet doden” (Ex. 20:13), de praktijk van de zogenaamde euthanasie niet als moreel acceptabel erkennen (euthanasie als het opzettelijk doden van hopeloos zieken, die nu wijdverspreid zijn in de seculiere samenleving (inclusief met hun instemming)).

Ben ik tegen de euthanasie omdat ik vind dat het lijden heilzaam is voor de ziel? Maar als een mens ongelovig is, waarom moet hij lijden?

Nee, niet daarom ben ik als christen tegen euthanasie. Lijden is niet altijd heilzaam voor de redding van de ziel - het hangt af van de reactie van de persoon die geduld, nederigheid en hoop kan tonen, of integendeel verbitterd kan worden. Je naaste laten lijden door hem in de steek te laten is natuurlijk niet heilzaam voor de ziel. Daarom moeten alle beschikbare maatregelen worden genomen om het menselijk lijden te verzachten. Maar doden betekent niet het lijden verlichten. Het betekent doden. Bovendien zijn er tegen euthanasie een aantal argumenten die doorgaans vrij seculier van aard zijn.

Dit is belangrijk om op te merken, omdat onze opponenten in dergelijke gevallen de problematiek formuleren als "gezond verstand en de belangen van de levende mensen tegen zinloze religieuze verboden". In werkelijkheid is het de (christelijke) Kerk die aan de kant van levende mensen en gezond verstand staat en zich verzet tegen een bepaalde ideologie, waarnaar de reeds gevestigde term "cultuur van de dood" verwijst.

Waarom kan een iemand niet voor zichzelf beslissen wanneer hij sterft?

Vanuit een puur seculier standpunt - omdat de grens tussen "de beslissing die de persoon zelf heeft genomen" en de "beslissing waartoe hij is gebracht" buitengewoon onduidelijk is. Er zijn verschillende zelfmoorden bekend bij kankerpatiënten die om verschillende redenen geen pijnstilling konden krijgen. Was hun beslissing volledig vrijwillig? Als hen werd aangeboden om legaal gedood te worden, zouden ze waarschijnlijk alle vereiste papieren ondertekenen, maar zou hun toestemming volledig vrijwillig zijn?

Bovendien kan niet alleen puur fysieke, maar ook psychologische druk iemands beslissing sterk beïnvloeden - en wanneer hij volledig overgeleverd is aan anderen, is het niet moeilijk voor hen om hem te overtuigen om met de euthanasie in te stemmen.

Het 'recht om te sterven' zal natuurlijk overgaan in 'de verplichting om te sterven'. Zoals de Britse filosoof Barones Warnock bijvoorbeeld zegt dat mensen met dementie moeten zelfmoord plegen: "Als je dement bent, verspil je het leven van mensen - het leven van je familie - en verspil je de middelen van de Nationale Gezondheidzorg" (link). In dit geval hebben we het over dementie, dat wil zeggen, een ziekte die niet gepaard gaat met ondraaglijke pijn. Een persoon "moet sterven", niet omdat hij zelf lijdt, maar omdat hij anderen tot last is.

Euthanasie creëert daarom onvermijdelijk een zekere psychologische druk die een iemand ertoe aanzet om te kiezen de uitweg die hem wordt geboden, en een beroep op persoonlijke autonomie - een persoon, om zo te zeggen, is vrij om voor zichzelf te beslissen - verandert al snel in een ironische spot. Hij beslist in een situatie waarin de staat - en mogelijk de familieleden - geïnteresseerd zijn in zijn spoedige dood.

Waarom denk ik dat de euthanasie tot misbruik zal leiden?

Het leidt al. Om een aantal redenen, waarvan er enkele meteen opvallen:
- Het belang van de staat (en mogelijk familieleden) bij het wegwerken van de lasten en uitgaven die samenhangen met het voortleven van de patiënt, zie de reeds geciteerde barones Warnock.
- De neiging van elk systeem - inclusief het gezondheidszorg - om de minst dure opties te kiezen in termen van arbeid, financiën en andere middelen. Zo zullen alle problemen met anesthesie direct eindigen met de introductie van euthanasie - voor degenen die ondraaglijk lijden zal het immers voldoende zal om naar de laatste procedure verwezen te worden. Dat gezegd hebbende, is het onvergelijkbaar goedkoper om mensen te euthanaseren dan om behandelingsmethoden of verlichting van lijden te zoeken.
- Een algemene vernietiging van het idee dat het menselijk leven de moeite waard is om doorleefd te worden en dat mensen moeten elkaars verlangen om te leven ondersteunen. Dit leidt bijvoorbeeld tot een weigering om zelfmoorden te voorkomen, waarvan er al voorbeelden zijn, en een algemene afname van de belangstelling voor de meest kwetsbare leden van de samenleving.
- Snelle vervaging van de grenzen van wat acceptabel is. Aanvankelijk werd euthanasie geïntroduceerd als een uitzonderlijke maatregel voor stervenden, wier herstel onmogelijk was en die ondraaglijk leden. In onze tijd wordt euthanasie al toegepast met betrekking tot mensen die in sterke moedeloosheid zijn geraakt en bekwame psychiatrische, psychologische en pastorale hulp nodig hebben, en niet de dood.
- Onvermogen om een duidelijke grens te trekken tussen het geven / aanbieden / aansporen / dwingen tot euthanasie, vooral gezien het feit dat ernstig zieke mensen buitengewoon kwetsbaar zijn en geëuthanaseerde mensen dood zijn en geen enkele pretenties kunnen indienen.

Maar wat als ernstig zieke mensen echt een zware last zijn voor dierbaren en de samenleving in het geheel?

Integendeel, de mogelijkheid om mensen te dienen die onze hulp nodig hebben, is een zegen - alles wat we voor hen doen, doen we voor de Heer Zelf (Matt. 25:40). Hun aanwezigheid onder ons moedigt ons aan om het valse systeem van waarden en overtuigingen, gebaseerd op het streven naar comfort, op te geven - en een ander te accepteren, gebaseerd op wederzijdse liefde en zorg. Leren mensen te waarderen, niet dingen of genoegens, betekent dat je jezelf openstelt voor een veel waardiger en gelukkiger leven, en wat nog belangrijker is, voor het eeuwig heil.

[Bonjour]

Je schetst wel een erg negatieve blik op de zaak. Ik denk niet dat het zo erg is. Al eens wat euthanasie van dichtbij meegemaakt?

[Messenger]

Ik ben al lange tijd bezig met een zelfgekozen levenseinde. Al zeker 15 jaar heb ik wilsverklaringen van de NVVE en al een paar jaar bespreek ik euthanasie met de huisarts. De huisarts staat er niet negatief tegenover, en verzekert mij dat - als ik het moment kies - ik niet in een terminale fase hoef te verkeren. Als ik het moment ga kiezen komt er een SCEN-arts bij.

Ik heb anderhalf jaar geleden gehoord dat ik Parkinson heb, een progressieve ziekte waarbij je af gaat takelen.
Voor mezelf heb ik een grens vastgesteld, waarop het leven in mijn huidige stoffelijke vorm wordt beëindigd.

Mijn geest wil best verder, maar niet met een straks hulpbehoevend en aftakelend lijf. Bovendien is er kans dat ook dementie gaat ontstaan.

[Wesley]

Ander topic zit dicht, dus nu even zo.

GeertN,

hoe denk jij over homohuwelijk en euthanasie ?
Moeten mensen van hetzelfde geslacht de mogelijkheid krijgen om te trouwen ?
Het gaat dan even niet over de bijbelse visie, maar om de mogelijkheid die een samenleving biedt.
Of mogen gelovige mensen hun gedachten dwingend opleggen aan anderen, en het homohuwelijk verbieden ?

Hetzelfde voor euthanasie.
Moet het toegestaan worden, of mag het verboden worden op basis van geloofsstandpunten ?

Met andere woorden, mogen opvattingen van gelovigen dwingend opgelegd worden aan andere mensen die niet geloven ?

De samenleving/bevolking mag uiteraard zelf beslissen of ze euthanasie of homohuwelijk toe moeten laten of niet.
Vanuit het perspectief van een christen is dit wel spot drijven met wat God ons heeft gegeven. Leven, vrijheid en het huwelijksverbond tussen man en vrouw. Vanuit een christelijk oogpunt is het ook niet verstandig om als samenleving tegen God's wil in te gaan. Babylon, Sodom en Gomorra.

Er zijn mensen die claimen geen God te kennen. Maar God kent iedereen en weet precies wat er in de harten van mensen zich afspelen.

God geeft de mens de vrijheid. Wie zijn wij christenen om mensen dingen op te leggen?
MAAR, er is wel een groot verschil tussen mensen dingen opleggen en mensen waarschuwen.
Soms klinkt een waarschuwing als veroordelend. Desalnietemin zal een christen mensen blijven waarschuwen, voor wie het horen wil.
Soms gaan christenen over de scheef en beginnen te oordelen. De lijn tussen waarschuwen en veroordelen is soms lastig te onderscheiden.

Jezus zal ooit een keer terugkomen. Dan zal de dag des oordeels volgen. Wie in zijn leven God's genade niet wilt ontvangen door geloof in Jezus, zal deze ook niet krijgen.

Iemand die de genade van God ontvangt door geloof in Jezus zegt:"Lord, may Your will be done."
Iemand die de genade van God niet wil door het afwijzen van Jezus, daarvan zegt God :"May your will be done".

[hopper]

Ik ben al lange tijd bezig met een zelfgekozen levenseinde. Al zeker 15 jaar heb ik wilsverklaringen van de NVVE en al een paar jaar bespreek ik euthanasie met de huisarts. De huisarts staat er niet negatief tegenover, en verzekert mij dat - als ik het moment kies - ik niet in een terminale fase hoef te verkeren. Als ik het moment ga kiezen komt er een SCEN-arts bij.

Ik heb anderhalf jaar geleden gehoord dat ik Parkinson heb, een progressieve ziekte waarbij je af gaat takelen.
Voor mezelf heb ik een grens vastgesteld, waarop het leven in mijn huidige stoffelijke vorm wordt beëindigd.

Mijn geest wil best verder, maar niet met een straks hulpbehoevend en aftakelend lijf. Bovendien is er kans dat ook dementie gaat ontstaan.

Het is zaak om te beslissen over euthanasie zolang je nog wilsbekwaam wordt geacht.
Dat is een beetje het lastige van euthanasie met ziektes waar dementie kan ontstaan.
Zolang je nog 'goed genoeg' bent krijg je geen euthanasie. Maar ga je over de grens heen van wilsonbekwaam dan krijg je ook geen euthanasie.
De euthanasie-wetgeving in Nederland wordt heel erg liberaal genoemd, maar dat euthanasie verkrijgen gemakkelijk is, is niet het geval.

Moge wijsheid je vergezellen.