Genade of Geloofswerken

[Augustinus]

“2 Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land Egypte, uit het slavenhuis, geleid heeft.
3 U zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.”
(Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Exodus 20:2-3)

Voor zover ik het heb begrepen is de Exodus (uittocht uit Egypte) van het volk van Israël een weg van bevrijding door God. De Joden leefden eeuwenlang onder de slavernij van de Egyptische farao’s. De Egyptische samenleving in die dagen was een uitbuitingsmaatschappij, waarbij de elite als goden werden vereerd. De farao werd letterlijk gelijk gesteld met de Egyptische goden en alle tempels waren opgesierd door afbeeldingen van deze afgoden. God heeft Israël bevrijd uit deze uitbuitingssamenleving, en uit liefde heeft hij de wet van Mozes gegeven, om een nieuwe, aan Hem gewijde samenleving op te bouwen. Israël moest zich afkeren van de uitbuiting van de buurvolkeren en derhalve was een afwijkende wet nodig om zich vrij te houden van de wijze van leven door de heidenen. Als we de Thora bekijken, zien we dat moord niet langer is toegestaan, stelen is strafbaar, ontucht wordt verafschuwd en de mensen moeten eerbied hebben voor andermans bezit, andermans vrouw, andermans land. Dit is liefde: de ander laten leven en vrucht laten hebben van wat hij via zelfstandige arbeid heeft volbracht.

Ik heb een beetje de indruk, dat veel mensen heden ten dage niet door hebben wat de context was van Gods liefde in de tijd van de uittocht uit Egypte. Dat was bedoeld als bevrijding, God heeft zijn volk bevrijd uit de handen van een vreemde overheerser. Een soortgelijke situatie zien we in de tijd van Jezus, de Romeinen overheersen de Joden en zijn heidens in de ogen van Israël. De onderdrukkers laten de Joodse godsdienst wel bestaan, maar treden uitbuitend en meedogenloos op als er belasting betaald moet worden aan de keizer. Ook hier zien we weer een cultus van polytheïsme (meergodendom) en expliciete afgodenverering van een vorst, dat begonnen is via keizer Augustus. In beginsel zijn de Romeinen dan wel mild ten opzichte van de Joodse godsdienst, maar later wordt iedereen als het ware gedwongen om te knielen voor menselijke afgoden als Caligula en Nero. Dat is de context waarin de apostel Paulus zijn werk doet, hij bemoedigt de Christenen in Rome en reist rond de Middellandse zee om het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen.

In Christus hebben we de genade van God ontvangen, onverdiend, omdat wij steeds falen ten opzichte van God. Eigenlijk heeft de Vader ons onafgebroken lief. Hij heeft Zijn Zoon gezonden om als offer te sterven voor onze zonden. Dat is een wonderlijke liefde die ik bijna niet kan begrijpen. De wet van Mozes is aan Israël gegeven tot bevrijding, het is niet de bedoeling dat wij daar een nieuw juk van gaan maken. Ik zeg niet dat iedereen dat doet, maar ik zie helaas dat er vaak een mengelmoesje gemaakt wordt uit de wet van Mozes en de genade in de Heere Jezus Christus. Wie de genade ontvangt in Christus, hoeft niet meer te “doen”, in de gunst te willen komen bij God. Door de liefde ben je al in Zijn gunst, door het geloof mag je zomaar “om niet” voor Zijn aangezicht verschijnen. Wij mogen zonder tussenkomst van priesters en offers bidden tot God en Hem alles voorleggen vanuit ons hart, dat was in de tijd van Mozes anders. Elke zondige fout moest hersteld worden door middel van een offer via de priester. De onopzettelijke zonde was te verzoenen, maar de opzettelijke zonde resulteerde zelfs in de doodstraf. Omdat Jezus onze zonden volledig heeft verzoend met God door de kruisiging mogen wij Christus volgen. Dat dit met vallen en opstaan gaat, is logisch. Want we zijn mensen die kunnen falen. Vertrouw op Jezus, vertrouw op de Heilige Geest en leef vanuit de liefde die ons geschonken wordt in ons hart. Wie waarachtig vanuit de liefde leeft, doet de ander geen kwaad en probeert de ander niet uit te buiten. Lees de Thora liever in de context van de tijd waarin deze regels uit liefde door God aan Israël zijn geschonken. Maak er geen nieuw selectief bij elkaar geraapt juk van, bestaande uit een mengelmoesje van wet en genade, want het juk van Jezus is mild:

“28 Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.
29 Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel;
30 want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.”
(Citaat uit de Bijbel, Herziene Statenvertaling, Mattheüs 11:28-30)

[Martine]

Ik kan helemaal met je instemmen.
De Tien Woorden (of zoals velen zeggen: De Wet) begint met die belangrijke tekst: "Ik ben de Heer uw God die u uit het diensthuis hebt geleid".
Dat is de kern - bezegeld door Christus.