Wim Nusselder schreef:Ik had het over "animistische religies".
Jij zet de stap naar "natuurreligie" waaraan je bovendien een andere invulling gaf.
Nu gebruik je het woordje "natuur" dat daar deel van uit maakt als verwijzing naar de dichotomie "natuur" versus "bovennatuur" (i.p.v. "natuur" versus "cultuur" waar we het over hadden).
[...]
Het lijkt er [...] op dat jij mijn startvraag ("Wat is jouw Bijbel?" alias "Wat inspireert/autoriseert jou in religieuze zin?") uit het oog verliest.
Tenzij je die nadere uitleg van jouw wereldbeeld op kunt hangen aan jouw bronnen van inspiratie, is het voor mij de vraag of het handig is om dat in dit topic te doen.
Zolderworm schreef:Misschien mag ik je nog even herinneren aan jouw openingspost:
Natuurlijk.
Wim Nusselder schreef:Kunnen we leren van het geloof van natuurvolken?
Wat is jouw Bijbel, wat is het Woord van God?
Bestaat het uit geschreven woorden of is het meer?
Het deed mij denken aan het Bijbelse beeld dat God niet spreekt in een storm, in een aardbeving of in vuur, maar in een zachte bries (1 Kon 19:11-13).
Er gaan zelfs geruchten dat God zich vooral in de stilte laat kennen...
Zolderworm schreef:Logisch dat ik dan de vraag stel of er principieel verschil is tussen het geloof van de natuurvolken en het geloof van de Israëlieten, dat ten grondslag ligt aan de Bijbel.
Zit wat in; ik begrijp je nu beter.
Met dat "geloof van natuurvolken" verwees ik naar de tekst uit de onderliggende hyperlink "Our bible is the wind and the rain."
Je kunt je afvragen in hoeverre het geloof van de Israëlieten verschilt van dat van Noord-Amerikaanse indianen dat daarin verwoord wordt.
Een deel van het antwoord is denk ik dat de schrijver van 1 Kon 19:11-13 zich tamelijk nadrukkelijk uitspreekt tegen religie die het goddelijke identificeert met natuurgeweld (zoals 'wind en regen').
De God van de Bijbel (in elk geval van dat deel van de Bijbel) probeert de Israëlieten (in de beleving van de schrijver van dat Bijbelboek) juist los te weken uit een vorm van natuurreligie die het goddelijke gelijkstelt met de geest die zich uit in bijzondere natuurverschijnselen.
In mijn beleving leidt God nu (de Geest die ons in de Bijbel is beloofd en die verder gaat dan waar de God van de Bijbel gekomen is met de Israëlieten) ons terug van (gelijkstelling van het goddelijke met) cultuur en beschaving naar (gelijkstelling van het goddelijke met datgene wat cultuur/beschaving en) natuur (maar nu in bredere, ecologische zin begrepen, verzoent).
Daarbij kunnen we dit soort teksten van indianen als 'lesmateriaal' gebruiken, overigens zonder daar volledig naar terug te gaan en indianen te idealiseren.
Met v&Vriendengroet,
Wim