Vreemde zin in Mattheus 23

[Zolderworm]

Daarom is er ook het verbod om als Christen iemand Rabbi, Dominee, Bisschop, Paus, Pastoor, meester te noemen, want daarmee plaats je zo iemand op een voetstuk.

En nu praktisch? Of is dit naar jouw mening praktisch?

Dat zou de vraag niet moeten zijn, niet alles in het leven is makkelijk en praktisch.
De hierarchie die door de voetstukken veroorzaakt werden is dodelijk gebleken.
Ignatius heeft die rangen en standen pas geintroduceerd met bisschoppen etc.
Een met valsheid in geschrifte verkregen "huwelijk" met de Staat en haar macht deed de rest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donatio_Constantini

Al dit soort pogingen om als mensje op Zijn troon te gaan zitten hebben niets dan ellende veroorzaakt.

Nou ja, binnen een groep chimpansees heb je ook een hiërarchie met voetstukken. Waarom zou dat bij de homo sapiens, in een groep van zelfbenoemde plechtig-doeners, anders zijn?

[ericjan]

Daarom is er ook het verbod om als Christen iemand Rabbi, Dominee, Bisschop, Paus, Pastoor, meester te noemen, want daarmee plaats je zo iemand op een voetstuk.

En nu praktisch? Of is dit naar jouw mening praktisch?

Waar staat in G'd Zijn Woord dat we Zijn voorwaarden mogen negeren als ht niet praktisch is? Sinds wanneer is dat een voorwaarde?
Er zijn zoveel geboden die voor een mens niet praktisch (lijken te) zijn, geen reden dus om ze daarom maar niet na te leven.

[ericjan]

Er staat dus: En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Een is uw Vader, [namelijk] Die in de hemelen is.

Dat lijkt een onzinnige aanbeveling, maar vul nu eens in plaats van het woord vader, het woord God in, dan klopt de zin wel.

Lees de zin uit Matthëus 23 in zijn context. Veel zinnen en aanbevelingen zijn onzinnig, als we deze niet in de (juiste) context te lezen....

Precies, met dien verstande dat 'context' van bovengenoemd vers niet alleen op Matteus 23 slaat, maar vooral begint in Genesis!

Dat geldt uiteraard in zijn algemeenheid altijd maar ook al beperk je de context tot het boek Matheus zelf. En je kijkt voor welke doelgroep het oorspronkelijk geschreven is (Joden) dan is het al snel duidelijk dat deze manier van uitleggen geen recht doet aan de tekst,

Hier moet ik bijna van huilen hoor, sorry.
Als er eeuwige beloften zijn voor het Joodse volk Israel dan zijn we als christenen als de kippen bij om ze toe te eigenen, maar als we zaken lezen als waarschuwingen en geboden en helemaal straffen, dan trekken we als christen graag onze handen er vanaf omdat ze dan wel alleen voor de Joden zouden gelden..............
Helaas ben je hierin niet de enige christen Dingo.

[Biker]

Daarom is er ook het verbod om als Christen iemand Rabbi, Dominee, Bisschop, Paus, Pastoor, meester te noemen, want daarmee plaats je zo iemand op een voetstuk.

En nu praktisch? Of is dit naar jouw mening praktisch?

Dat zou de vraag niet moeten zijn, niet alles in het leven is makkelijk en praktisch.
De hierarchie die door de voetstukken veroorzaakt werden is dodelijk gebleken.
Ignatius heeft die rangen en standen pas geintroduceerd met bisschoppen etc.
Een met valsheid in geschrifte verkregen "huwelijk" met de Staat en haar macht deed de rest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donatio_Constantini

Al dit soort pogingen om als mensje op Zijn troon te gaan zitten hebben niets dan ellende veroorzaakt.

Nou ja, binnen een groep chimpansees heb je ook een hiërarchie met voetstukken. Waarom zou dat bij de homo sapiens, in een groep van zelfbenoemde plechtig-doeners, anders zijn?

Simpel. Omdat wij geen beesten zijn.
Wij hebben een bewustzijn, medelijden enzo, dat kent een dier niet.
Een aap kent ook geen schaamte, jij doet toch ook kleren aan als je de straat op gaat?

[Trajecto]

Daarom is er ook het verbod om als Christen iemand Rabbi, Dominee, Bisschop, Paus, Pastoor, meester te noemen, want daarmee plaats je zo iemand op een voetstuk.

En nu praktisch? Of is dit naar jouw mening praktisch?

Dat zou de vraag niet moeten zijn, niet alles in het leven is makkelijk en praktisch.
De hierarchie die door de voetstukken veroorzaakt werden is dodelijk gebleken.
Ignatius heeft die rangen en standen pas geintroduceerd met bisschoppen etc.
Een met valsheid in geschrifte verkregen "huwelijk" met de Staat en haar macht deed de rest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donatio_Constantini

Al dit soort pogingen om als mensje op Zijn troon te gaan zitten hebben niets dan ellende veroorzaakt.

In geschriften van Ignatius van Antiochië zijn voor het eerst zaken te vinden die aan de basis van het hiërarchische systeem met bisschoppen zoals het nu is liggen.
Dat is al een heel vroege ontwikkeling geweest.

[Biker]

Daarom is er ook het verbod om als Christen iemand Rabbi, Dominee, Bisschop, Paus, Pastoor, meester te noemen, want daarmee plaats je zo iemand op een voetstuk.

En nu praktisch? Of is dit naar jouw mening praktisch?

Dat zou de vraag niet moeten zijn, niet alles in het leven is makkelijk en praktisch.
De hierarchie die door de voetstukken veroorzaakt werden is dodelijk gebleken.
Ignatius heeft die rangen en standen pas geintroduceerd met bisschoppen etc.
Een met valsheid in geschrifte verkregen "huwelijk" met de Staat en haar macht deed de rest.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Donatio_Constantini

Al dit soort pogingen om als mensje op Zijn troon te gaan zitten hebben niets dan ellende veroorzaakt.

In geschriften van Ignatius van Antiochië zijn voor het eerst zaken te vinden die aan de basis van het hiërarchische systeem met bisschoppen zoals het nu is liggen.
Dat is al een heel vroege ontwikkeling geweest.

Juist.
Maar wat wil je daar mee zeggen?

[dingo]

Precies, met dien verstande dat 'context' van bovengenoemd vers niet alleen op Matteus 23 slaat, maar vooral begint in Genesis!

Dat geldt uiteraard in zijn algemeenheid altijd maar ook al beperk je de context tot het boek Matheus zelf. En je kijkt voor welke doelgroep het oorspronkelijk geschreven is (Joden) dan is het al snel duidelijk dat deze manier van uitleggen geen recht doet aan de tekst,

Hier moet ik bijna van huilen hoor, sorry.
Als er eeuwige beloften zijn voor het Joodse volk Israel dan zijn we als christenen als de kippen bij om ze toe te eigenen, maar als we zaken lezen als waarschuwingen en geboden en helemaal straffen, dan trekken we als christen graag onze handen er vanaf omdat ze dan wel alleen voor de Joden zouden gelden..............
Helaas ben je hierin niet de enige christen Dingo.

Moet je me toch eens uitleggen op basis waarvan jij deze conclusies trekt. In mijn post zeg ik daar namelijk helemaal niets over. Ik heb het erover dat Mattheus in eerste aanleg geschreven is voor Joden en dus ook in die context gelezen moet worden. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Lucas die in eerste instantie schrijft voor Grieks/Romeins publiek en ook op die culturele context aansluit.
Ik zeg dus helemaal niets over beloften etc. voor Joden of christenen en daar zul je me ook niet op betrappen want ik houd me wat dat betreft aan wat er in de bijbel staat: Namelijk dat wij als christenen als wilde olijftakken geënt zijn op de joodse olijfboom. (Die olijfboom is dus nog steeds Joods).

[ericjan]

Moet je me toch eens uitleggen op basis waarvan jij deze conclusies trekt.

Op basis van wat je schreef, maar als het onjuiste conclusie is dan heb je dat bij deze duidelijk gemaakt dat de valkuil welke ik beschreef niet op jou van toepassing is.
Excuus!

[Vertrokken user_4]

Precies, met dien verstande dat 'context' van bovengenoemd vers niet alleen op Matteus 23 slaat, maar vooral begint in Genesis!

Dat geldt uiteraard in zijn algemeenheid altijd maar ook al beperk je de context tot het boek Matheus zelf. En je kijkt voor welke doelgroep het oorspronkelijk geschreven is (Joden) dan is het al snel duidelijk dat deze manier van uitleggen geen recht doet aan de tekst,

Precies. Dat bedoelde ik eigenlijk ook te zeggen dat de context, in dit specifieke geval, al in Genesis begint. Hier komt nl. expliciet joodse geschiedenis om de hoek kijken en is de uitleg die eerder werd gegeven gewoon niet van toepassing.

Je kunt in het OT de geschiedenis van het priesterschap in twee perioden indelen: de patriarchale en de Levitische. De patriarchale correspondeert met het boek Genesis, terwijl de Levitische periode begint in Exodus en duurt tot de komst van Christus.


Patriarchale periode
De gepraktiseerde religie in de patriarchale periode is wezenlijk anders dan hetgeen werd gepraktiseerd door Israël ná de ontvangst van de Wet op de Sinai. De patriarchale periode is gebaseerd op de familieorde, waarbij de autoriteit overgedragen werd van vader op zoon, met name de eerstgeborene, via 'de zegen' (Gen. 27).

In Genesis vinden we geen aparte priesterkaste. Er is geen aparte Tempel die exclusief voor offers werd gebruikt. De patriarchen bouwden zelf altaren en offerden op plaatsen en tijden van hun eigen keuze. Vaders zijn van nature priesters voor hun naasten. Ook gewaden worden met die functie geassocieerd. Als Rebekka de mantel van Esau, haar eerstgeborene, overdraagt aan Jacob (Gen 27:15), dan draagt zij symbolisch de priesterfunctie over. We zien dat ook een generatie later, als Jacob zijn mantel aan Jozef overdraagt (Gen. 37:3-4). Geen wonder dat zijn broers jaloers werden...

Vaderschap is de oorspronkelijke basis van priesterschap. De meest basale betekenis van priesterschap, ligt in de rol van een vader in zijn familie: vertegenwoordigende rol, spirituele rol, religieuze rol. De eerstgeborene is de erfgenaam van die rol, en wordt daarom ook voorbereid op zijn komende taken als familiehoofd. Vanaf het begin valt de rol van het priesterschap toe aan de vader en de daartoe gezegende eerstgeboren zonen.


Levitische periode
Dit patroon zet zich voort in Exodus, waar God aan Mozes verklaart: Israël is mijn eerstgeboren zoon (Ex 4:22). Dat houdt dus in, dat onder de vele volkeren op aarde, Israël de erfgenaam is en daarmee Zijn priesterschap zal vervullen. Tijdens de Pesach werden Israël's eerstgeboren zonen verlost door het bloed van het Paaslam, en daarmee werden zij gewijd om als priester te dienen binnen elk van de twaalf stammen en families van Israël (Ex. 19:22-24). God gaf Israël een unieke roeping tot heilige natie en een koninklijk priesterschap, oftewel een oudere broeder onder de volkeren.

Er zat natuurlijk wel een grote voorwaarde aan deze status van Israël vast: zolang je mijn stem gehoorzaamt en mij verbond houdt! (Ex. 19:5-6). En daar faalde Israël dus. Zodra het volk het gouden kalf begon te aanbidden, verloren de stammen van Israël de zegen van het priesterschap en verviel dat aan slechts één stam: de Levieten (Ex. 32:25-29). Want zij waren de enigen die de verleiden van afgoderij konden weerstaan.

Israël's priesterschap werd daarmee dus een erfbaar ambt, slechts gereserveerd voor een elite. De thuissituatie was niet langer de plaats van het priesterschap en offer. God heeft dus feitelijk de andere stammen uit hun ambt ontheven, vanwege hun ontrouw. Alleen de Levieten behielden dat exclusieve recht, tot de komst van Jezus.

Desondanks kun je zien, bijv. in het boek Rechters, dat Israël het priesterschap met vaders associeert. In Hst. 17, lezen we over een man, Micah, die zijn zoon wijdt als priester. Toch, zodra een Leviet aan de deur komt, pleit Micah: "Blijf bij ons en wees ons als vader en priester"(Rechters 17:10). En in het volgende hoofdstuk wordt dezelfde vraag herhaalt door een hele stam, om als vader en priester te dienen (Rechters 18:19).

Wat hier dus opvalt is niet zozeer wat er gevraagd wordt, maar wel wat er wordt verondersteld: in een paar woorden geeft Micah ons een beeld van Israël in een overgangsperiode. Vaders die hun zoon als priester wijden, terwijl het Levitische priesterschap al de voorkeur genoot. We zien dus de acceptatie van de door God ingestelde priesterkaste, maar ook de rol van het spirituele vaderschap van de priester.


Nieuwe Verbondsperiode
God de Vader zond Jezus als zijn getrouwe eerstgeboren Zoon (Heb 1:6) en als priester (Heb 10:21), niet alleen om het natuurlijke priesterschap te herstellen, maar ook om het bovennatuurlijke priesterschap te vestigen in Zijn Kerk. Volgens de Hebreeënbrief kwalificeert Jezus' rol en identiteit als de getrouwe eerstgeboren Zoon van God (Heb 1:6) zich bij uitstek als middelaar tussen God en ons, Zijn broeders en zuster. Voor Christus zijn wij 'de kinderen die God Hem gegeven heeft (Heb 2:13), de vele kinderen (Heb 2:10), de nakomelingen van Abraham (Heb 2:16), die tezamen God's familie/huis vormen, die Jezus gebouwd heeft (Heb 3:3) en bestuurt als een Zoon (Heb 3:6). Alle christenen die met Hem verbonden zijn in de Kerk, worden de gemeenschap van de eerstgeborenen (Heb 12:23).

Petrus spreekt in de brief erna tot de Kerk, en neemt de 'opdracht' weer op die Israël in de woestijn verloren had: "u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie...Gods eigen volk" (1 Pet 2:9-10).

Nu zijn opnieuw priesters de vaders in de Kerk, de universele (katholieke) familie van God. De apostelen die Christus' eerste priesters waren, zagen hun eigen rol duidelijk als vaderlijk. Paulus benadrukt zijn spirituele vaderschap: "Door Christus Jezus ben ik uw vader geworden..."(1 Kor 4:15, zie ook Fil. 2:22; 1 Tim 1:2, 18; 2 Tim 1:2; Tit 1:4 ;enz). Paulus was geen vader omdat hij getrouwd was en kinderen had, nee hij was vader omdat hij priester was, in dienst van het evangelie (Rom 15:16).

De apostelen werden dus uitgestuurd als vaders, zij kozen vervolgens weer hun opvolgers en de Kerk noemt hen ook vaders. De Kerk brengt dus zonen voort die hun over de hele aarde het werk voortzetten van hún geestelijke vaders. Priesterschap is dus geen ceremoniële functie, maar vooral vaderschap.

[Biker]

Petrus spreekt in de brief erna tot de Kerk, en neemt de 'opdracht' weer op die Israël in de woestijn verloren had: "u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie...Gods eigen volk"

Nu zijn opnieuw priesters de vaders in de Kerk, de universele (katholieke) familie van God. De apostelen die Christus' eerste priesters waren, zagen hun eigen rol duidelijk als vaderlijk. Paulus benadrukt zijn spirituele vaderschap: "Door Christus Jezus ben ik uw vader geworden..."(1 Kor 4:15, zie ook Fil. 2:22; 1 Tim 1:2, 18; 2 Tim 1:2; Tit 1:4 ;enz). Paulus was geen vader omdat hij getrouwd was en kinderen had, nee hij was vader omdat hij priester was, in dienst van het evangelie (Rom 15:16).

De apostelen werden dus uitgestuurd als vaders, zij kozen vervolgens weer hun opvolgers en de Kerk noemt hen ook vaders. De Kerk brengt dus zonen voort die hun over de hele aarde het werk voortzetten van hún geestelijke vaders. Priesterschap is dus geen ceremoniële functie, maar vooral vaderschap.

Petrus sprak tot de joden (in de verstrooiing) (1 Pet 2:9-10).
Petrus was dan ook de "apostel van de besnijdenis", en nam helemaal geen opdracht iop uit de woestijn van eeuwen geleden, maar moest het Evangelie van de opgestane Heer verkondigen.
Petrus had ook een schoonmoeder en was dus getrouwd (en dat voor de "eerste paus"), Paulus was ongetrouwd en heeft daardoor ook veel harder gewerkt dan de anderen.
Het woord priester gebruikt hij nooit voor zichzelf, die orde was dan ook afgeschaft en er is nog maar 1 Hogepriester, tot wie wij rechtstreeks mogen komen, in de hemel.
Paulus benadrukt voortdurend alles in zijn geestelijke vorm, maar de kerk is weer teruggegaan naar het stoffelijke en "gedenkt weer in aanschouwen".
Zo is er wel degelijk weer een godshuis met handen gemaakt, de besnijdenis vervangen door de doop, en de sabbath door de zondag.
Vervangingsleer wordt dat genoemd.

[ZENODotus]

Toch even een kleine nota... patèr was niet iets dat de priesters zich hadden toegeëigend, maar dat expliciet uit het volk kwam, zij noemden de religieuze leiders van de eerste kerken vader, uit genegenheid.
Dat er geen priesters waren is echter niet correct... Het woord priester is afgeleid van het Griekse woord presbuteros, wat ook als oudste kan vertaald worden.

[Vertrokken user_4]

Petrus spreekt in de brief erna tot de Kerk, en neemt de 'opdracht' weer op die Israël in de woestijn verloren had: "u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie...Gods eigen volk"

Nu zijn opnieuw priesters de vaders in de Kerk, de universele (katholieke) familie van God. De apostelen die Christus' eerste priesters waren, zagen hun eigen rol duidelijk als vaderlijk. Paulus benadrukt zijn spirituele vaderschap: "Door Christus Jezus ben ik uw vader geworden..."(1 Kor 4:15, zie ook Fil. 2:22; 1 Tim 1:2, 18; 2 Tim 1:2; Tit 1:4 ;enz). Paulus was geen vader omdat hij getrouwd was en kinderen had, nee hij was vader omdat hij priester was, in dienst van het evangelie (Rom 15:16).

De apostelen werden dus uitgestuurd als vaders, zij kozen vervolgens weer hun opvolgers en de Kerk noemt hen ook vaders. De Kerk brengt dus zonen voort die hun over de hele aarde het werk voortzetten van hún geestelijke vaders. Priesterschap is dus geen ceremoniële functie, maar vooral vaderschap.

Petrus sprak tot de joden (in de verstrooiing) (1 Pet 2:9-10).

Nee hoor, hij schreef deze brief aan christengemeenschappen met leden van zowel joodse als heidense afkomst, maar wellicht iets meer heidenen. Lees maar hoe hij zich steeds tot de christenen van heidense afkomst richt:

- “Wees gehoorzaam als kinderen en geef niet langer toe aan de lusten die uw leven beheersten in de tijd van uw onwetendheid.” (1 Pet 1:14)

- “U weet dat u niet door vergankelijke dingen, zoals goud en zilver, bent verlost uit het zinloze* bestaan dat u van uw vaderen hebt geërfd.”(1 Pet 1:18)

- “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderlijk licht: u, vroeger* geen volk, nu Gods volk; vroeger van genade verstoken, nu begenadigd” (1 Pet 2:9-10)

- “Tijd genoeg is al voorbijgegaan met doen wat de heidenen willen: u hebt een leven geleid van losbandigheid, wellust, dronkenschap, feesten, drinkgelagen en de verwerpelijke dienst aan de afgoden. Nu zij zich afvragen waarom u niet meer aan die buitensporigheden meedoet, weten zij niet beter te doen dan u te belasteren” (1 Pet 4:3-4).

Petrus was dan ook de "apostel van de besnijdenis", en nam helemaal geen opdracht iop uit de woestijn van eeuwen geleden, maar moest het Evangelie van de opgestane Heer verkondigen.

Lees dan nog eens goed de Eerste Petrus Brief, hoofdstuk 2 en kijk vooral goed naar de structuur, opbouw, symboliek en de bijbehorende OT verwijzingen. Het is jammer dat ik geen tabellen kan maken op dit forum, anders had ik de structuur en opbouw in tabelvorm duidelijker kunnen laten zien. Dit hoofdstuk staat tjokvol met verwijzingen, en ze zijn stuk voor stuk van enorm belang.

In het Oude Sinaïtische verbond, werden de kinderen van Israël een natie van priesters genoemd. Waarbij elke eerstgeboren zoon, in de nacht van de exodus, werd bevrijd en voorbestemd voor het natuurlijk priesterschap. Maar deze eerstgeboren vervielen in zonde en verloren hun privileges toen zij het gouden kalf in de woestijn begonnen te aanbidden in plaats van naar Mozes te luisteren. Toen de Levieten dat wel deden, vervingen zij de eerstgeboren zonen als priesters. (Ex. 32:26, 29; Num 11:14-16). Dat heb ik allemaal al in mijn vorige post uitgelegd.

Eerst verwijst Petrus naar Gods keuze van zijn ‘uitverkoren volk’ in Exodus 19 op de rots van de Sinai. Vervolgens gaat hij verder en zegt dat het nieuwe heilige volk gegrondvest zijn op een andere rots, de levende steen Christus Jezus. Petrus vergelijkt zowel Christus als christenen als ‘levende stenen’. Christus is de levende steen die verworpen werd door Zijn eigen volk (Hnd 4:10-12; Ps. 118:22), maar verkozen en geliefd door God (Matt 3:17; 17:5; Lc 1:31-33; enz). Gedoopte gelovigen worden óók levende stenen die opgenomen worden in het Koninkrijk door middel van de doop dus. In het Nieuwe Verbond wordt een nieuwe priesterlijke orde van gelovigen geschapen, die God dienen en die delen in het priesterschap van Christus.

De christenen zijn dus nu een uitverkozen ‘kostbaar volk’ (Ex 19:5) geworden, een ‘uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft…” (1 Pet 2:9-10). De christenen zijn door God uitverkoren om ‘in Christus, voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen om voor hem heilig en zuiver te zijn…om Zijn kinderen te worden…” (Ef. 1:4-6)

De joden waren het uitverkoren volk, voorbestemd om de Messias voort te brengen, maar toen zij Hem verwierpen, verloren zij alle privileges die nu werden overgedragen aan de christenen (1 Pet 2:9-10; Hnd 28:26-28). Vers 9 roept in herinnering de opdracht van God aan Israel, als uitverkoren volk, een koninklijk priesterschap en een heilige natie die in Exodus 19:5-6 werd gedaan.

Petrus neemt die opdracht hier dus weer op…

Petrus had ook een schoonmoeder en was dus getrouwd (en dat voor de "eerste paus"), Paulus was ongetrouwd en heeft daardoor ook veel harder gewerkt dan de anderen.

Wellicht weet je dit niet, maar er zijn ook getrouwde priesters binnen de Kerk. Met name bij de Maronieten en de teruggekeerde Anglicanen komt dat voor. Overigens weten we uit de Traditie dat Petrus’ vrouw al was overleden want zij komt nergens meer voor en ook bij haar zieke moeder verschijnt zij niet aan het bed. Wellicht was hij dat allang voordat hij zich bij Jezus aansloot. Dus wat dat betreft is er geen probleem en zie ik het nut niet van jouw opmerking in deze…

Het woord priester gebruikt hij nooit voor zichzelf, die orde was dan ook afgeschaft en er is nog maar 1 Hogepriester, tot wie wij rechtstreeks mogen komen, in de hemel.

Uiteraard gebruiken priesters dat nooit voor zichzelf. Zoals Zenodotus ook al opmerkt, wordt dat niet door henzelf toegeëigend. De orde was ook helemaal niet afgeschaft. De priester(Gr: presbuteros) komt ook gewoon in het NT voor.

Paulus benadrukt voortdurend alles in zijn geestelijke vorm, maar de kerk is weer teruggegaan naar het stoffelijke en "gedenkt weer in aanschouwen".

Zoals Jezus had opgedragen dus. Maar wát precies benadrukt Paulus in geestelijke vorm?

Zo is er wel degelijk weer een godshuis met handen gemaakt, de besnijdenis vervangen door de doop, en de sabbath door de zondag.
Vervangingsleer wordt dat genoemd.

Jij mag het noemen wat je wilt. Ik heb zelf niet zo’n boodschap aan 19e eeuwe amerikaanse reformatorische theologie termen.
Als Jezus Zich laat dopen, Zijn leer in synagogen predikt en durft te verrijzen uit de dood ná de sabbat, dan is Hij de vervangingstheoloog avant la lettre.

[Biker]

Nee hoor, hij schreef deze brief aan christengemeenschappen met leden van zowel joodse als heidense afkomst, maar wellicht iets meer heidenen. Lees maar hoe hij zich steeds tot de christenen van heidense afkomst richt:

- “Wees gehoorzaam als kinderen en geef niet langer toe aan de lusten die uw leven beheersten in de tijd van uw onwetendheid.” (1 Pet 1:14)

- “U weet dat u niet door vergankelijke dingen, zoals goud en zilver, bent verlost uit het zinloze* bestaan dat u van uw vaderen hebt geërfd.”(1 Pet 1:18)

- “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderlijk licht: u, vroeger* geen volk, nu Gods volk; vroeger van genade verstoken, nu begenadigd” (1 Pet 2:9-10)

- “Tijd genoeg is al voorbijgegaan met doen wat de heidenen willen: u hebt een leven geleid van losbandigheid, wellust, dronkenschap, feesten, drinkgelagen en de verwerpelijke dienst aan de afgoden. Nu zij zich afvragen waarom u niet meer aan die buitensporigheden meedoet, weten zij niet beter te doen dan u te belasteren” (1 Pet 4:3-4).

Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen in de verstrooiing in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië, - See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... IZoX3.dpuf
En nadat zij door Frygië en het land van Galatië gereisd waren, werden zij door de Heilige Geest verhinderd het Woord in Asia te spreken.
Hand 16:7 En bij Mysië gekomen, probeerden zij naar Bithynië te reizen, maar de Geest liet het hun niet toe.
- See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... kw0oB.dpuf

Dat was Petrus' werkgebied, want daar woonden veel joden.

[Biker]

Als Jezus Zich laat dopen, Zijn leer in synagogen predikt en durft te verrijzen uit de dood ná de sabbat, dan is Hij de vervangingstheoloog avant la lettre.

Zou je gewoon bijbelse taal willen gebruiken, ipv verdraaiingen?
Jezus kwam voor de joden, niet voor de heidenen.
Ook aub geen schriftverdraaiingen ter wille van theologische constructies: *)
Hij "durft niet te verrijzen", maar werd opgewekt door de Vader.
Hier wat voorbeelden:

Zo zij u allen kennelijk, en het ganse volk Israël, dat door den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, Dien gij gekruist hebt, Welken God van de doden heeft opgewekt, door Hem, zeg ik, staat deze hier voor u gezond.

Handelingen 5:30
De God onzer vaderen heeft Jezus opgewekt, Welken gij omgebracht hebt, hangende Hem aan het hout.

Handelingen 10:40
Dezen heeft God opgewekt ten derden dage, en gegeven, dat Hij openbaar zou worden;

Handelingen 13:30
Maar God heeft Hem uit de doden opgewekt;

Handelingen 13:34
En dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt, alzo dat Hij niet meer zal tot verderving keren, heeft Hij aldus gezegd: Ik zal ulieden de weldadigheden Davids geven, die getrouw zijn;

Handelingen 13:37
Maar Hij, Dien God opgewekt heeft, heeft geen verderving gezien.

Handelingen 17:31
Daarom dat Hij een dag gesteld heeft, op welken Hij den aardbodem rechtvaardiglijk zal oordelen, door een Man, Dien Hij daartoe geordineerd heeft, verzekering daarvan doende aan allen, dewijl Hij Hem uit de doden opgewekt heeft.

Romeinen 4:24
Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft;

Romeinen 4:25
Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze rechtvaardigmaking.

Romeinen 6:4
Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden.

Romeinen 6:9
Wetende, dat Christus, opgewekt zijnde uit de doden, niet meer sterft; de dood heerst niet meer over Hem.

Romeinen 7:4
Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.

Romeinen 8:11
En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.

Romeinen 8:34
Wie is het, die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechter hand Gods is, Die ook voor ons bidt.

Romeinen 10:9
Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.

1 Korinthiërs 6:14
En God heeft ook den Heere opgewekt, en zal ons opwekken door Zijn kracht.

[moderatie Trajecto] *) S.v.p. je meer verdiepen in de bedoelingen van Loyola in wat hij zegt (en dat dan ook nog met een knipoog erachter).
Bepaalde elementen zijn dan op een speciale manier er neergezet maar dat is nog geen reden om bars van verdraaiingen te spreken en met allerlei teksten te komen aandragen. Zo krijg je geen discussie.

[Vertrokken user_4]

Nee hoor, hij schreef deze brief aan christengemeenschappen met leden van zowel joodse als heidense afkomst, maar wellicht iets meer heidenen. Lees maar hoe hij zich steeds tot de christenen van heidense afkomst richt:

- “Wees gehoorzaam als kinderen en geef niet langer toe aan de lusten die uw leven beheersten in de tijd van uw onwetendheid.” (1 Pet 1:14)

- “U weet dat u niet door vergankelijke dingen, zoals goud en zilver, bent verlost uit het zinloze* bestaan dat u van uw vaderen hebt geërfd.”(1 Pet 1:18)

- “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderlijk licht: u, vroeger* geen volk, nu Gods volk; vroeger van genade verstoken, nu begenadigd” (1 Pet 2:9-10)

- “Tijd genoeg is al voorbijgegaan met doen wat de heidenen willen: u hebt een leven geleid van losbandigheid, wellust, dronkenschap, feesten, drinkgelagen en de verwerpelijke dienst aan de afgoden. Nu zij zich afvragen waarom u niet meer aan die buitensporigheden meedoet, weten zij niet beter te doen dan u te belasteren” (1 Pet 4:3-4).

Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen in de verstrooiing in Pontus, Galatië, Kappadocië, Asia en Bithynië, - See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... IZoX3.dpuf
En nadat zij door Frygië en het land van Galatië gereisd waren, werden zij door de Heilige Geest verhinderd het Woord in Asia te spreken.
Hand 16:7 En bij Mysië gekomen, probeerden zij naar Bithynië te reizen, maar de Geest liet het hun niet toe.
- See more at: http://herzienestatenvertaling.nl/tekst ... kw0oB.dpuf

Dat was Petrus' werkgebied, want daar woonden veel joden.

Ja, het zijn allemaal Griekse provincies en in al die provincies (in Griekenland dus!) woonden óók joden in de diaspora. Dat zei ik dus al in mijn post die je quoot, de christengemeenten daar bestonden uit zowel joden als heidenen.

Maar nogmaals, je kunt wel allerlei imaginaire demografische reli-cijfers aan die provincies toedichten, maar houd je nu eens gewoon bij de bijbelse inhoud in plaats van fantasieën over hoeveel joden er dan wel of niet aanwezig waren in Griekenland. Als je de INHOUD leest van wat Petrus schrijft, dan richt hij zich voortdurend op de christenen van heidense afkomst (zie mijn bovenstaande post).

[Vertrokken user_4]

Als Jezus Zich laat dopen, Zijn leer in synagogen predikt en durft te verrijzen uit de dood ná de sabbat, dan is Hij de vervangingstheoloog avant la lettre.

Zou je gewoon bijbelse taal willen gebruiken, ipv verdraaiingen?

Ik verdraai niks. Sowieso staat er geeneens een bijbelcitaat in mijn tekst die je quoot. Dus waar heb je het in godsnaam over?

Jezus kwam voor de joden, niet voor de heidenen.

Als je amerikaanse post-reformatorische theologie verheft boven de Schrift, dan wel ja.

Ook aub geen schriftverdraaiingen ter wille van theologische constructies:

Jij doet niets anders!!! Je komt steeds met 19e eeuwse amerikaanse theologische constructies en negeert de bijbel totaal!

Het is ook erg opvallend dat je steeds de inhoudelijke antwoorden negeert en dan wel een hoop bombastisch gestampvoet over de vorm.
Kom nu eindelijk eens inhoudelijk terzake! En hou eens op met die achterhaalde bijbelverkrachtingen uit de HSV, en amerikaanse post-reformatorische theologie...
Ga nu eens inhoudelijk op de Schrift in!

[ZENODotus]

Jezus kwam voor de joden, niet voor de heidenen.

Als je amerikaanse post-reformatorische theologie verheft boven de Schrift, dan wel ja.

Niet helemaal... Lees het gesprek met de fenicissche vrouw in Mark 15 (dacht ik, ben even te moe het op te zoeken), daar laat Jezus duidelijk weten dat hij in feite gekomen was voor de verstrooiden van Israël, hij doet dat zelfs in tamelijk discriminerende woorden (ook de Katholieke theologie erkent dit), pas met de evolutie van de vroege kerk is het christendom uitgebreid tot de heidenen, maar we hebben wel bewijzen dat christenen tot de vijfde eeuw synagogen bezochten.

[Vertrokken user_4]

Jezus kwam voor de joden, niet voor de heidenen.

Als je amerikaanse post-reformatorische theologie verheft boven de Schrift, dan wel ja.

Niet helemaal... Lees het gesprek met de fenicissche vrouw in Mark 15 (dacht ik, ben even te moe het op te zoeken), daar laat Jezus duidelijk weten dat hij in feite gekomen was voor de verstrooiden van Israël, hij doet dat zelfs in tamelijk discriminerende woorden (ook de Katholieke theologie erkent dit), pas met de evolutie van de vroege kerk is het christendom uitgebreid tot de heidenen, maar we hebben wel bewijzen dat christenen tot de vijfde eeuw synagogen bezochten.

Ja dat klopt inderdaad. Jezus kwam in eerste instantie natuurlijk ook voor de joden. Daar doelde ik niet zozeer op. Ik had mijn reactie moeten uitbreiden en zeggen dat dit gegeven niet leidt tot 'vervangingstheologie' en het al dan niet aanhangen hiervan. Want dát is de post-reformatorische theorie waar ik op doelde.

[Anidro]

Nee hoor, hij schreef deze brief aan christengemeenschappen met leden van zowel joodse als heidense afkomst, maar wellicht iets meer heidenen. Lees maar hoe hij zich steeds tot de christenen van heidense afkomst richt:

Maar de aanhef van de eerste Petrus brief geeft toch duidelijk aan dat het tot Israelieten gericht is: "aan de vreemdelingen in de verstrooiing".

Vreemdelingen, mensen die als vreemdeling ergens verblijven. Dat kan natuurlijk geen betrekking hebben op de heidense 'natives' van het land.
Verstrooiing, (Diaspora). Kan ook alleen maar slaan op israelieten.

Dit lijkt me dermate helder, dat je sterke tegenargumenten zal moeten hebben om dat anders te willen zien.

- “Wees gehoorzaam als kinderen en geef niet langer toe aan de lusten die uw leven beheersten in de tijd van uw onwetendheid.” (1 Pet 1:14)

Dit lijkt mij onbepaald. Het kan zowel op heidenen als Israelieten betrekking hebben.

- “U weet dat u niet door vergankelijke dingen, zoals goud en zilver, bent verlost uit het zinloze bestaan dat u van uw vaderen hebt geërfd.”(1 Pet 1:18)

Waarom denk jij dat dit vers aangeeft dat het aan heidenen gericht is?
('van de vaderen overgeleverd', neigt m.i. zelfs meer richting Joden dan heidenen)

- “Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderlijk licht: u, vroeger geen volk, nu Gods volk; vroeger van genade verstoken, nu begenadigd” (1 Pet 2:9-10)

"een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie" verwijst feitelijk in alle opzichten naar Israel. (en het doel dat God met Israel voorheeft)
"vroeger geen volk, nu Gods volk; vroeger van genade verstoken, nu begenadigd". De verwijzing naar Hosea 1&2 is klip en klaar.
Hosea is gericht tot Israel. De twaalf stammen. Daar kun je niet zomaar iets anders van maken.
Dit vers bevestigt juist dat de brief aan de 12 stammen geschreven is, en qua adressering dus gelijk aan de Jakobus brief.

Indien je eerst alle referenties naar Israël vervangt door of interpreteert als "heidenen", dan is het nogal wiedes dat de tekst je gaat napraten. Ik vind het erg merkwaardig dat je met deze tekst wilt aanvoeren dat de brief niet tot Israëlieten gericht zou zijn. Terwijl het juist het tegendeel bewijst.

- “Tijd genoeg is al voorbijgegaan met doen wat de heidenen willen: u hebt een leven geleid van losbandigheid, wellust, dronkenschap, feesten, drinkgelagen en de verwerpelijke dienst aan de afgoden. Nu zij zich afvragen waarom u niet meer aan die buitensporigheden meedoet, weten zij niet beter te doen dan u te belasteren” (1 Pet 4:3-4).

De juiste vertaling van deze verzen is niet per se hetgeen jij weergeeft.
In vers 3: Er is uit het grieks niet af te leiden dat de aangesprokenen meegingen in losbandigheid, wellust, dronkenschap, etc. (het woordje 'u' is de vertalers interpretatie).
In vers 4: Er staat geen "niet meer", er staat alleen "niet". (het woordje 'meer' is dus door de vertaler toegevoegd).

De vertaling die je gebruikt wekt zo dus de suggestie dat de aangeschrevenen in alles meededen met wat de heidenen deden. Uit de grondtekst blijkt dit niet zomaar. En vooral omdat het woordje "meer" in vers 4 er juist niet staat, lijkt de grondtekst te impliceren dat de aangeschrevenen zelf niet meegingen in wat de heidenen deden.
Er wordt in dat geval dan juist contrast aangebracht tussen de aangeschrevenen van de brief en de heidenen.

Hiernaast kan nog aangevoerd worden dat niet alleen de joden maar ook de 10 stammen aangeschreven worden. Die waren vergaand geassimileerd met de heidenen. Vers 3 kan dan op hun betrekking hebben, zonder dat hiermee alle volken als aangeschrevenen moeten worden beschouwd.

Tenslotte:
In 1Pet 2:25 worden de aangeschrevenen "dwalende schapen" genoemd. Deze aanduiding verwijst nooit naar volken, maar altijd naar Israel.

[Leeuwenhart]

Er staat dus: En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Een is uw Vader, [namelijk] Die in de hemelen is.

Dat lijkt een onzinnige aanbeveling, maar vul nu eens in plaats van het woord vader, het woord God in, dan klopt de zin wel. Dus ergens in het proces van vertalen is er een omkering geweest van het gebruikte woord.
Het blijkt dus dat je niet zomaar in de tekst het woord God door vader kunt vervangen, zonder in betekenisverwarring te komen.
Ik neem aan dat wel meer mensen hier tegenaan gelopen zullen zijn: "Hoezo mag ik mijn vader geen vader noemen?"

Er is helemaal geen omkering geweest, hoe kom je daar zo bij?
Je kunt het woord Vader niet zomaar door God vervangen, zonder de betekenis en de essentie van de boodschap te wijzigen!

Dat is precies wat ik bedoel. Doordat eerst er op de plek waar nu vader staat, God stond en er zo een bepaald betekenis aan gegeven werd, is deze betekenis verdwenen nadat er vader van gemaakt is.

Er zou moeten staan dat je niemand op aarde God zou mogen noemen, want er is maar één God en die is in de hemel.
Wellicht omdat velen in de loop der eeuwen Jezus tot (af)God hebben willen maken, is het zo gegaan.

Omdat er een link is met een gewone vader is het een kromme zin geworden, waardoor de betekenis en essentie van de boodschap verloren is gegaan.

[Anidro]

Er zou moeten staan dat je niemand op aarde God zou mogen noemen, want er is maar één God en die is in de hemel.
Wellicht omdat velen in de loop der eeuwen Jezus tot (af)God hebben willen maken, is het zo gegaan.

Omdat er een link is met een gewone vader is het een kromme zin geworden, waardoor de betekenis en essentie van de boodschap verloren is gegaan.

En vers 10 is ook een kromme zin:
"En u mag niet meesters genoemd worden, want Eén is uw Meester, namelijk Christus.

Hoe moet dat dan op school als het woord "meester" niet gebruikt mag worden?
Ik denk dat er oorspronkelijk "God" stond.

[Leeuwenhart]

Er zou moeten staan dat je niemand op aarde God zou mogen noemen, want er is maar één God en die is in de hemel.
Wellicht omdat velen in de loop der eeuwen Jezus tot (af)God hebben willen maken, is het zo gegaan.

Omdat er een link is met een gewone vader is het een kromme zin geworden, waardoor de betekenis en essentie van de boodschap verloren is gegaan.

En vers 10 is ook een kromme zin:
"En u mag niet meesters genoemd worden, want Eén is uw Meester, namelijk Christus.

Hoe moet dat dan op school als het woord "meester" niet gebruikt mag worden?
Ik denk dat er oorspronkelijk "God" stond.

Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg en een slecht verstaander weet iets altijd weer in het belachelijke te trekken. Een dergelijke spotternij is m.i. hier ongepast.

Het ging om een godsdienstleraar of meester die zich niet op die titel dient voor te laten staan alsof hij het allemaal al meester is en in dat opzicht boven de anderen zou staan.

Van een leraar op school mag verwacht worden dat hij zijn vak wel meester is en in die zin boven de leerlingen te staan.

[Leeuwenhart]

En vers 10 is ook een kromme zin:
"En u mag niet meesters genoemd worden, want Eén is uw Meester, namelijk Christus.

Hoe moet dat dan op school als het woord "meester" niet gebruikt mag worden?
Ik denk dat er oorspronkelijk "God" stond.

Hij had het destijds tegen de mensen, die de religieuze touwtjes in handen hadden en er een potje van maakten. Dat waren toen de Farizeeën, maar het concept waar Hij over spreekt is natuurlijk naadloos over te zetten op religieuze leiders van nu, alleen heten ze nu anders..
Dat jij het nu omdraait en de categorie (religieus naar werelds) verandert, laat zien dat de kerngedachte waar het hier om gaat nog niet helemaal duidelijk is.

[Biker]

Ik verdraai niks. Sowieso staat er geeneens een bijbelcitaat in mijn tekst die je quoot. Dus waar heb je het in godsnaam over?

Stond er maar eens wat vaker een bijbelcitaat in je quotes.
Voor je met ijdele krachttermen gaat smijten, graag iets beter lezen, zodat je beseft waar ik het over had.
de 20 bijbelteksten die ik aanhaalde lijken met nl zeer duidelijk aan te geven waar ik het over had, nl dat Jezus niet zichzelf opwekte, wat jij op een oneerbiedige manier verwoordt, maar dat Hij door de Vader werd opgewekt.

[Vertrokken user_4]

Nee hoor, hij schreef deze brief aan christengemeenschappen met leden van zowel joodse als heidense afkomst, maar wellicht iets meer heidenen. Lees maar hoe hij zich steeds tot de christenen van heidense afkomst richt:

Maar de aanhef van de eerste Petrus brief geeft toch duidelijk aan dat het tot Israelieten gericht is: "aan de vreemdelingen in de verstrooiing".

Vreemdelingen, mensen die als vreemdeling ergens verblijven. Dat kan natuurlijk geen betrekking hebben op de heidense 'natives' van het land.
Verstrooiing, (Diaspora). Kan ook alleen maar slaan op israelieten.

Dit lijkt me dermate helder, dat je sterke tegenargumenten zal moeten hebben om dat anders te willen zien.

Ja, dat zou je in eerste instantie na een eerste letterlijke lezing wel denken. Aanvankelijk dacht ik inderdaad ook dat het om joden in de diaspora ging, maar na lezing en bestudering van de context is dat helemaal niet het geval.

In Joh. 7:35 bijv. kom je die letterlijke lezing tegen. Maar in 1 Pet. 1:1 en Jak 1:1 hebben we te maken met een metaforische lezing. In het Grieks staat er dit:

Πέτρος ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου Γαλατίας Καππαδοκίας Ἀσίας καὶ Βιθυνίας

De woorden waar het hier om draait zijn: eklektois parepidemois diasporas. Vertaald als ‘de uitverkorenen die als vreemdelingen in de verstrooiing leven’. (1 Pet. 1:1).

De lezers worden dus met het eerste woord aangemerkt als uitverkoren. In het OT wordt Israel, het eerste Godsvolk, als uitverkoren aangeduid (zie bijv Ps 105:6; Js 45:4), maar in deze brief past Petrus het toe op Jezus Christus (1 Pet 2:4,6), en op De Kerk want in deze brief verwijst hij naar christenen als ‘uitverkoren geslacht’. (1 Pet 2:9).

Het tweede woord parepidemos ‘vreemdelingen’ is een essentieel thema in deze brief, want Gods volk, christenen dus, bestaat uit pelgrims, vreemdelingen en bannelingen in de wereld. Het woord komt voor 1 Pet 2:11 en Heb 11:13 en verwijst naar de LXX in Gen 23:4 en Ps 38:13.

Je komt soortgelijke termen ook tegen verderop in de brief: Paroikia, ‘in ballingschap’ (1 Pet. 1:17) en Paroikos kai Parepidemos, ‘vreemdelingen en ballingen’ (1 Pet 2:11).

De terminologie verwijst dus naar Gen 23:4 en Ps 38:13 in het OT, waarmee Petrus aantoont dat de Kerk van Jezus Christus de status heeft van Gods volk levend buiten hun eigenlijke thuis. Petrus bouwt zijn ecclesiologie in deze brief zorgvuldig op.

Het derde woord, diaspora, ‘in de verstrooiing’ wordt in letterijke zin toegepast op joden die buiten het Heilige Land leven. Net zoals Israel in ballingschap, leven christenen óók buiten hun eigenlijke vaderland, want dat is namelijk de hemel (zie Fil 3:20).

De combinatie van deze drie woorden richt zich dus op een groep die zich buiten hun eigenlijke thuis bevindt, wachtend op de volledig vervulling, een geëvolueerde continuering van de verwachting van het volk van Israel in het OT.

Was in het OT de ballingschap nog Israel’s straf voor zonde, toen zij hun land werden uitgezet naar Assyrië in 722 BC en naar Babylon in 586 BC. In deze NT brief doelt Petrus hier helemaal niet op straf voor de lezers, maar hij bedoeld in deze brief dat christenen vreemdelingen zijn in deze wereld en dat de hemel hun thuis is. En, zoals ik al eerder zei, dat zijn dus zowel christenen uit de joden, als christenen uit de heidenen waar Petrus hier op doelt.